عوامل مؤثر بر تعداد روز مرخصي استعلاجي كاركنان فولادسازي: كاربرد مدل تحليل مسير چند سطحي با پاسخ پواسوني (Poisson)

مقدمه: در محيط رقابتي امروز، سازمان‌ها بر روي مسايل و موضوعاتي تمركز دارند كه بر هزينه و بهره‌وري آنان تأثير مي‌گذارد و از آن جمله مي‌توان به غيبت از كار به دليل بيماري (مرخصي استعلاجي) اشاره نمود. از اين‌رو، هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي عوامل مؤثر بر تعداد روز مرخصي استعلاجي كاركنان فولادسازي بود. روش‌ها: اين مطالعه طولي بر روي كارگران مرد شاغل در كارخانه فولاد مباركه اصفهان طي سال‌هاي 1390 تا 1394 انجام گرفت. جهت تحليل داده‌ها، از تحليل مسير چند سطحي با پاسخ پواسوني (Poisson) در نرم‌افزار Mplus استفاده گرديد. يافته‌ها: 7020 نفر با ميانگين سني 7.64 ± 38.89 سال در تحقيق حاضر شركت كردند. در سطح درون گروهي، متغيرهاي سن، تحصيلات و بيماري‌ها (قلبي- عروقي، مفاصل و استخوان، هاضمه، غدد و سرطان) تأثير مستقيم و متغيرهاي سابقه و نمره خطر Framingham تأثير غير مستقيمي بر تعداد روز مرخصي استعلاجي داشت. همچنين، در سطح بين گروهي، احتمال نوبت‌كاري و احتمال سيگاري بودن تأثير مستقيمي را بر تعداد روز مرخصي استعلاجي نشان داد. نتيجه‌گيري: كارگران نوبت‌كار بيشتر در معرض بيماري قرار دارند كه در نهايت، منجر به افزايش تعداد روز مرخصي استعلاجي آن‌ها نسبت به كارگران روزكار مي‌شود.