بررسي نقش واسطه‌اي آشفتگي استنتاج در رابطه بين تجارب تجزيه‌اي و نشانه‌هاي وسواسي-اجباري در دانشجويان دانشگاه شاهد در سال 1396

مقدمه: پژوهش‌هاي اخير نشان مي‌دهد كه در ميان افراد مبتلا به اختلال وسواسي- جبري (Obsessive-compulsive disorder يا OCD)، پتانسيلي براي گسستگي وجود دارد. رويكرد مبتني بر استنتاج نوعي مسير پژوهشي را در اين زمينه برانگيخته است. تحقيق حاضر با هدف تعيين نقش واسطه‌اي آشفتگي استنتاج در رابطه بين تجارب تجزيه‌اي و نشانه‌هاي OCD انجام شد. روش‌ها: در اين مطالعه مقطعي، 212 نفر از دانشجويان دانشگاه شاهد شركت نمودند. نمونه‌گيري به روش تصادفي خوشه‌اي انجام شد. ابزار جمع‌آوري اطلاعات شامل پرسش‌نامه بازنگري شده وسواسي- جبري (Obsessive Compulsive Inventory-Revised يا OCI-R)، مقياس تجارب تجزيه‌اي (Dissociative Experiences Scale-II يا DES-II) و نسخه بسط يافته پرسش‌نامه آشفتگي استنتاج (Inferential Confusion Questionnaire-Expanded Version يا ICQ-EV) بود. داده‌ها با استفاده از ضريب همبستگي Pearson، Regression سلسله مراتبي بر اساس روش Baron وKenny و آزمون Sobel در نرم‌افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: رابطه مثبت و معني‌داري بين تجارب تجزيه‌اي، نشانه‌هاي OCD و آشفتگي استنتاج وجود داشت (0.010 P). نتايج تحليل Regression نشان داد كه آشفتگي استنتاج در رابطه بين تجارب تجزيه‌اي و نشانه‌هاي OCD نقش واسطه‌اي را ايفا نمود (β = 0.356, P 0.001). نتيجه‌گيري: نتايج به دست آمده حاكي از نقش آشفتگي استنتاج در تبيين رابطه بين تجارب تجزيه‌اي و نشانه‌هاي OCD است. اين نتيجه مي‌تواند شواهدي را در جهت حمايت از سودمندي به كارگيري رويكرد مبتني بر استنتاج در درمان آن دسته از افراد مبتلا به OCD كه داراي تجارب تجزيه‌اي هستند، فراهم سازد.