توانايي تصميم‌گيري دانشجويان پرستاري دانشكده پرستاري و مامايي اروميه در سال 1393

پيش زمينه و هدف: توانايي تصميم گيري پايه و اساس عملكرد حرفه اي پرستاري بوده و بيش از هر عاملي بر كيفيت مراقبت تأثير دارد كه مي توان آن را از طريق آموزش و تجارب باليني مناسب در فراگيران ايجاد نمود. اين در حالي است كه بسياري از فارغ التحصيلان پرستاري قادر به نشان دادن مهارت هاي تصميم گيري مناسب نيستند. مطالعه حاضر باهدف تعيين ميزان توانايي تصميم گيري در دانشجويان پرستاري دانشكده پرستاري و مامايي اروميه انجام شده است. مواد و روش كار: مطالعه حاضر از نوع توصيفي هست كه به صورت مقطعي بر روي 220 نفر از دانشجويان پرستاري اروميه به صورت تمام شماري انجام گرفت. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه تحليل تصميم گيري در پرستاري بود كه داراي 2 بخش مشخصات فردي با 3 عبارت و ابعاد مختلف تصميم گيري در پرستاري شامل 81 عبارت در 10 حيطه بود كه بر اساس مقياس درجه بندي افتراق معنايي (دامنه نمرات 1 تا 7) امتيازبندي شد. داده ها پس از جمع آوري وارد نرم افزار SPSS(19) شده و برحسب نياز از آمار توصيفي و استنباطي استفاده گرديد. يافته ها: از كل 220 پرسشنامه جمع آوري شده 103 نفر مؤنث (46/8 درصد) و 198 نفر (90 درصد) مجرد بوده و ميانگين سني نمونه هاي پژوهش، 21/24±1/83سال بود. 61/4 درصد از دانشجويان شركت كننده در مطالعه داراي توانايي تصميم گيري متوسط و 38/6 درصد نيز داراي توانايي تصميم گيري عالي بودند. توانايي تصميم گيري باليني دانشجويان در بعد خلاقيت بهتر از ابعاد ديگر بود. بحث و نتيجه گيري: مطالعه حاضر نشان داد كه توانايي تصميم گيري دانشجويان در سطح متوسط بوده و ازآنجايي كه تصميم گيري باليني تأثير بسزايي در عملكرد حرفه اي پرستاران دارد، بايد تدابير لازم براي توسعه اين مهارت ها بر اساس مطالعات موجود در برنامه آموزشي دانشجويان پرستاري در نظر گرفته شود.