ارزيابي ابعاد فضاهاي هوايي فوقاني در افراد با كلاس هاي اسكلتال و الگوهاي رشد عمودي متفاوت در دانشكده دندانپزشكي اهواز سال 1397

زمينه و هدف: فضاهاي هوايي فوقاني از مهمترين عناصري هستند كه در تنفس دخيلند. بين اندازه فضاي راه هوايي و مورفولوژي صورت ارتباط تنگاتنگي وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر ارزيابي عمق راه هوايي فوقاني توسط راديوگرافي سفالومتري در افراد با كلاسهاي اسكلتال و الگوهاي رشد عمودي متفاوت مي باشد. روش بررسي: اين مطالعه به صورت گذشته نگر و با استفاده از تصاوير لترال سفالومتري ديجيتال موجود در آرشيو بخش راديولوژي دانشكده دندانپزشكي اهواز انجام گرفت. 105 نمونه راديوگرافي در ابعاد ساژيتال و عمودي بررسي شدند و عمق نازوفارنژيال، اوروفارنژيال و هايپوفارنژيال در هر بعد اندازه گيري شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS ويرايش22 بررسي شد و نتايج با استفاده از آزمون واريانس و Tukey HSD تعيين گرديد. يافته ها: در بعد ساژيتال، در بررسي عمق نازوفارنكس بين كلاسهاي I وIII اسكلتال و نيز در عمق اوروفارنكس بين كلاسهاي II و III تفاوت معنادار آماري وجود دارد. در مقايسه بين كلاسهاي I و II و كلاسهاي II و III، ميانگين عمق هايپوفارنكس داراي اختلاف معنادار ميباشد. (P 0/05) در بعد عمودي هيچ گونه اختلاف معنادار آماري در بين افراد متفاوت يافت نشد. (P 0/05) با توجه به نتايج، ديپ بايت اسكلتال، عمق نازوفارنكس و اپن بايت اسكلتال، عمق اوروفارنكس و هايپوفارنكس را افزايش مي دهد. نتيجه گيري: در بعد ساژيتال در افراد كلاس I عمق نازوفارنكس و در كلاس III عمق اوروفارنكس و هايپوفارنكس افزايش مي يابد. در بعد عمودي در افراد ديپ بايت اسكلتال عمق نازوفارنكس و در افراد اپن بايت اسكلتال عمق اوروفارنكس و هايپوفارنكس افزايش مي يابد.