بررسي ارتباط بين ضخامت جدار كيسه صفرا قبل از عمل كله سيستكتومي لاپاراسكوپيك با ميزان تبديل به جراحي باز

زمينه و هدف: شناخت عوامل خطر تبديل كله سيستكتومي لاپاراسكوپيك به جراحي باز لازم و ضروري مي باشد. هدف از اين مطالعه بررسي ارتباط بين ضخامت جدار كيسه صفرا قبل از عمل كله سيستكتومي لاپاراسكوپيك با ميزان تبديل به جراحي باز بود. روش بررسي: در اين مطالعه مقطعي اطلاعات 1104 بيمار از قبيل سن, جنس, ضخامت كيسه صفرا و سير بيماري از پرونده استخراج شدند. در مرحله بعد ضخامت كيسه صفرا را در بيماراني كه كله سيستكتومي لاپاروسكوپي با موفقيت انجام شده بود، با گروهي كه كله سيستكتومي لاپاروسكوپي به جراحي باز تبديل شده بود مقايسه شد. داده ها به كمك نرم افزار SPSS نسخه 22 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: در مجموع 1104 بيمار وارد مطالعه شدند كه از اين تعداد 765 نفر زن (69.3%) و 339 نفر مرد (30.7%) بودند. ميانگين سن بيماران در گروه تبديل 8.9 ± 45.49سال بود. تبديل كله سيستكتومي لاپاراسكوپيك به عمل باز در 104 مورد (9.4%) به ترتيب در 67 مورد زن(6.06%) و در 37 مورد مرد(3.35 درصد) اتفاق افتاد. در 326 مورد از سونوگرافي بيماران قبل از جراحي، افزايش ضخامت جدار كيسه صفرا گزارش شد.ارتباط معني داري بين سن بيماران ، جنس، سيركله سيستيت با Conversion وجود نداشت(P≥0.05)، اما بين جراحي اورژانس، ضخامت جدار كيسه صفرا با Conversion ارتباط معني داري يافت شد(P ≤0.05). نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه ضخامت جدار كيسه صفرا با ميزان تبديل به جراحي باز ارتباط مستقيم دارد.