بررسي و مقايسۀ فعاليت ويژه آنزيم آلكالن فسفاتاز در مايع شيار لثه‌اي در عقب بردن دندان كانين به‌وسيلۀ دو تكنيك اسلايدينگ و فريكشن لس در ارتودنسي :يك مطالعه مقدماتي

زمينه و هدف: هدف از اين مطالعهدرك فرآيند بيولوژيكي زمينه اي مرتبط با ترن اور استخواني در طول حركت ارتودنتيك دندان ميباشد،به اين منظور فعاليت ويژۀ آنزيم آلكالن فسفاتاز  (ALP)درمايع شيار لثه اي طي اجراي دو نوع تكنيك ارتودنسي اسلايدينگ و فريكشن لس جهت عقب بردن دندان كانين مورد بررسي قرار گرفت. روش بررسي: در 5 بيمار در محدودۀ سني 12 تا 20 سال مبتلا به بيرون زدگي دنتوآلوئولار هر دو فك بعد از كشيدن هر چهار دندان پره مولر اول تكنيك هاي ارتودنسي ثابت (اسلايدينگ و فريكشن لس) به طريقۀ ضربدري اجرا شد. نمونه هاي مايع شيار لثه از ناحيۀ مزيال دندان هاي كانين در چهار مقطع زماني: بلافاصله پس از نصب وسايل ارتودنسي، در زمان فعال سازي اوليۀ دستگاه، 15 و 30 روز پس از آن، جمع آوري شد. فعاليت آنزيم آلكالين فسفاتاز و مقدار ميكروپروتئين در آزمايشگاه با استفاده از كيت هاي كلريمتريك اندازه گيري گرديد. يافته ها: ميانگين فعاليت ويژه ALP در هر دو تكنيك اسلايدينگ و فريكشن لس به دنبال فعال سازي دستگاه ها و اعمال نيروهاي ارتودنتيك به دندان ها به طور معناداري افزايش يافته بود (014/0=P). به علاوه ميانگين تغيير فعاليت ويژه آنزيم در فواصل زماني بين مراحل چهارگانۀ نمونه گيري نيز در هر دو تكنيك مذكور تفاوت آماري معناداري را نشان داد. از نظر ميانگين تغيير فعاليت ويژه ALP در فواصل زماني بين مراحل چهارگانۀ نمونه گيري، تنها بين مراحل سوم و چهارم، در تكنيك فريكشن لس به طور معناداري بيشتر از تكنيك اسلايدينگ بود. نتيجه گيري: افزايش معنا دار فعاليت ويژۀ ALP موجود در مايع شيار لثه اي در سمت كشش به دنبال اعمال نيروهاي ارتودنتيك به دندان در هر دو تكنيك اسلايدينگ و فريكشن لس و مطابقت آن با تحقيقات قبلي، اين نظريه را تقويت مي كند كه تشكيل استخوان آلوئولار مي تواند توسط نمونه گيري از مايع شيار لثه براي تعيين فعاليت ويژۀ ALP مورد بررسي قرار گيرد.