مقايسه تاثير پروتكل هاي مختلف بازتواني قلبي بر آنزيم هاي دستگاه رنين – آنژيوتانسين در بيماران قلبي پس از عمل جراحي باي پس عروق كرونر

زمينه و هدف: انجام فعاليت هاي ورزشي در قالب بازتواني قلبي مي تواند منجر به بهبود عملكرد قلبي و تنظيم هورمون هاي درگير در هموستاز فشار خون شود. براين اساس هدف از اين مطالعه مقايسه پروتكل هاي مختلف بازتواني قلبي بر مقادير پلاسمايي برخي از آنژيم هاي دستگاه رنين آنژيوتانسين در بيماران قلبي عروقي پس از عمل CABG بوده است. روش بررسي: در مطالعه نيمه تجربي حاضر، تعداد 40 بيمار مرد پس از عمل CABG به روش نمونه گيري هدفمند به عنوان نمونه آماري انتخاب و به صورت تصادفي در چهار گروه كنترل(10 نفر)، تمرينات هوازي تداومي(10 نفر)، تمرينات هوازي تناوبي  مقاومتي(10 نفر) و تمرينات هوازي تداومي مقاومتي(10 نفر) تقسيم شدند. مقادير پلاسمايي Ang I، Ang II و ACE2 در قبل و بعد از پروتكل هاي بازتواني قلبي با استفاده از روش الايزا مورد سنجش قرار گرفت. جهت تجزيه و تحليل آماري از روش تحليل واريانس دو سويه استفاده شد(05/0 P). يافته ها: نتايج تحقيق نشان داد كه پس از مداخلات بازتواني مقادير Ang II كاهش معنادار و Ang I افزايش معناداري نسبت به گروه كنترل يافته اند(05/0 P). اما تفاوت معناداري بين گروه هاي تمريني در مقادير Ang I II يافت نشد(05/0 P). پس از دوره هاي بازتواني قلبي تفاوت معناداري در مقادير ACE2 مشاهده نشد. نتيجه گيري: برنامه هاي بازتواني قلبي با مصرف داروهاي مهاركننده AT1R راه مهم براي بهبود در عملكرد قلبي عروقي و كاهش فشار خون است.