تاثير تمرين تناوبي شديد و تمرين مقاومتي بر سطح چربي كبدي، آنزيم هاي كبدي و مقاومت به انسولين در مردان مبتلا به كبد چرب غيرالكلي

زمينه و هدف: بيماري كبد چرب غير الكلي شايع ترين بيماري كبدي در دنيا است. مهم ترين درمان آن اصلاح سبك زندگي به ويژه انجام فعاليت ورزشي است. مطالعه حاضر با هدف بررسي تاثير تمرين مقاومتي و تمرين تناوبي شديد بر شاخص هاي بيوشيميايي كبد چرب، مقاومت به انسولين و محتواي چربي كبدي انجام شد. روش بررسي: در يك مطالعه ي نيمه تجربي، 22 مرد چاق غيرفعال مبتلا به كبد چرب به صورت تصادفي به دو گروه تمرين مقاومتي (شدت 70-65 درصد يك تكرار بيشينه) و تمرين تناوبي شديد (126 وهله يك دقيقه اي دويدن با شدت 85–80 درصد ضربان قلب بيشينه و 2 دقيقه استراحت فعال) تقسيم شدند. تمرينات 3 جلسه در هفته و به مدت 12 هفته اجرا شد. غلظت پلاسمايي آمينو ترانسفراز هاي كبدي، نيمرخ ليپيدي، شاخص مقاومت به انسولين و محتواي چربي كبدي پيش از مداخله و 72 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين اندازه گيري شد. يافته ها: غلظت آنزيم ALT در هر دو گروه مقاومتي (0.046 = p) و تناوبي (0.011 = p) به طور معناداري كاهش يافت. انسولين ناشتا و شاخص مقاومت به انسولين در هر دو گروه كاهش معناداري نشان داد (0.001 ≥p). محتواي چربي كبدي اندازه گيري شده بوسيله سونوگرافي در هر دو گروه كاهش يافت. نيم رخ ليپيدي در هر دو گروه بهبود يافت. نتيجه گيري: به طوركلي، هر دو نوع تمرين مقاومتي و تمرين تناوبي شديد راهبردهاي تمريني مناسبي براي كاهش غلظت پلاسمايي ALT پلاسما، نيم رخ ليپيدي، مقاومت به انسولين و محتواي چربي كبد هستند.