تأثير تمرين دوگانه پيش رونده بر عملكرد حركتي، وضعيت شناختي و خطر زمين خوردن در سالمندان مبتلا به اختلال شناختي خفيف و سالم

زمينه و هدف: بيماران مبتلا به اختلال شناختي خفيف از عدم كفايت در تكنيك هاي جبراني و فقدان كنترل حركتي در زمان زمين خوردن رنج مي برند. هدف اين تحقيق اين است كه آثار تمرين دوگانه پيش رونده بر عملكرد حركتي، وضعيت شناختي و خطر زمين خوردن را در سالمندان ارزيابي كند. روش بررسي: اين تحقيق از نوع نيمه تجربي با طرح پيش آزمون پس آزمون بود. آزمودني هاي تحقيق از بين سالمندان ساكن جامعه با روش تصادفي هدفمند انتخاب شدند و ميانگين سن آنها 75.65 سال (با دامنه سني 65 تا 90) بود. هر دو گروه تحقيق (20 نفر مبتلا به اختلال شناختي خفيف و 20 نفر سالم)، 12 هفته 3 جلسه اي تحت مداخله با تمرينات تكليف دوگانه فزاينده قرار گرفتند. يافته ها: ارزيابي ها بعد از 12 هفته نشان داد كه مداخله تحقيق موجب بهبود وضعيت شناختي، كنترل قامتي و خطر زمين خوردن را در هر دو گروه داراي اختلال شناختي و وضعيت شناختي طبيعي شد. گروه اختلال شناختي تغييرات مثبت بيشتري از نظر شناخت تجربه كرد در حالي كه گروه طبيعي مشهود ترين آثار را از نظر خطر زمين خوردن و عملكرد در آزمون دسترسي عملكردي داشتند. نتيجه گيري: آثار مثبت تمرينات دوگانه بر متغيرهاي شناختي به همزماني مؤلفه هاي شناختي و حركتي در اين تمرينات مربوط است. نتايج اين تحقيق همچنين پيشنهاد مي كند كه مزاياي جسماني تمرينات دوگانه پيش رونده (مانند انعطاف پذيري) بر تغييرات شناختي برتري دارند. در پژوهش هاي آتي، كاربردهاي باليني و مسائل پاتوفيزيولوژي بايد بررسي شوند.