اثربخشي بازسازي شناختي بر پردازش هيجان و آلكسي تايميا دانش آموزان داراي اختلال يادگيري خاص

هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي آموزش بازسازي شناختي بر پردازش هيجان و آلكسي تايميا دانش آموزان داراي اختلال يادگيري خاص بود. اين پژوهش از نوع آزمايشي و با طرح پيش آزمونپس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش حاضر را دانش آموزان مبتلا به اختلال يادگيري خاص پايه چهارم، پنجم و ششم ابتدايي مدرسه اختلالات يادگيري ويژه شهرستان اروميه درسال تحصيلي 94-1393 تشكيل مي دادند. نمونه اين پژوهش شامل 32 دانش آموز مبتلا به اختلال يادگيري خاص بود كه از ميان جامعه آماري به صورت نمونه گيري تصادفي انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از آزمون هوشي ريون مقياس پردازش هيجاني و مقياس آلكسي تايميا تورنتو  استفاده گرديد. شيوه مداخله بازسازي شناختي مايكنبام بود كه در شش جلسه بر روي گروه آزمايش اجرا شد. نتايج تحليل كوواريانس چند متغيري نشان داد بين دانش آموزان گروه آزمايش و گروه كنترل در مولفه هاي پردازش هيجاني و آلكسي تايميا تفاوت معناداري وجود دارد. به عبارت ديگر بازسازي شناختي بر روي مولفه هاي پردازش هيجاني و آلكسي تايميا به طور معناداري موثر بوده است. اين نتايج حاكي است كه بازسازي شناختي مي تواند پردازش هيجاني و آلكسي تايميا دانش آموزان مبتلا به اختلال يادگيري را تعديل نمايد.