اثربخشي آموزش خودنظارتي توجه بر عملكرد تحصيلي و توجه در دانش‌آموزان با مشكلات خواندن

هدف پژوهش حاضر اثربخشي آموزش خودنظارتي توجه بر عملكرد تحصيلي و توجه در دانش‌آموزان با مشكلات خواندن بود. بدين منظورجامعه آماري پژوهش شامل چهار دانش‌آموز دختر با مشكل خواندن در پايه چهارم ابتدايي از يك مدرسه عادي در منطقۀ شش آموزش و پرورش شهر تهران به عنوان آزمودني‌ در پژوهش انتخاب شدند. پژوهش حاضر از نوع تك‌آزمودني (طرح چند خط پايه‌اي) با آزمودني‌هاي مختلف بود. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش مقياس هوش كودكان وكسلر، پرسشنامه نقص توجه جردن (فرم معلم و والدين) و آزمون خواندن و نارساخواني بود و براي اندازه‌گيري عملكرد تحصيلي در درس خواندن از آزمون محقق‌ساخته روان‌خواني استفاده شد. پژوهش در سه مرحله خط پايه، مداخله و تعميم اجرا شد. به منظور تحليل داده‌ها از تحليل ديداري و محاسبه شاخص اندازه اثر استفاده شد. مقايسه عملكرد آزمودني‌ها در سه مرحله خط پايه، مداخله و تعميم نشان داد كه آموزش خودنظارتي توجه بر عملكرد تحصيلي هر چهار آزمودني تاثير مثبت داشته و موجب ارتقاي عملكرد تحصيلي و توجه دانش‌آموزان شد و افزون بر اين موجب تعميم يادگيري واژه‌ و متن‌هاي جديد آموخته نشده گرديد. با توجه به اثر‌بخشي آموزش خودنظارتي توجه بر عملكرد تحصيلي و توجه در دانش‌آموزان با مشكلات خواندن، توصيه مي‌شود كه معلمان مدارس ابتدايي از نتايج پژوهش حاضر در افزايش توجه و بهبود پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان با مشكلات خواندن بهره ‌برداري كنند.