ساخت، اعتباريابي و رواسازي مقياس تشخيص اختلال هاي يادگيري غيركلامي

هدف پژوهش حاضر، ساخت، اعتباريابي و رواسازي مقياس تشخيص اختلال‌هاي يادگيري غيركلامي بود. روش پژوهش، توصيفي پيمايشي بود. جامعه آماري اول پژوهش، شامل كليه دانش‌آموزان دختر و پسر دوره ابتدايي شهرستان‌هاي استان البرز است كه درسال تحصيلي 97-1396مشغول به تحصيل بودندو جامعه آماري دوم، شامل كليه دانش‌آموزان دختر و پسردوره ابتدايي شهرستان‌هاي استان البرز است كه درسال تحصيلي 971396 در مراكز آموزش و توانبخشي مشكلات ويژه يادگيري استان البرز به عنوان دانش‌آموز مبتلا به اختلالات يادگيري مورد پذيرش قرارگرفته و تحت درمان بودند.گروه نمونه ازجامعه آماري اول شامل 480 دانش آموز پايه اول تا ششم ابتدايي شهرستان نظرآباد از استان البرز بودكه با استفاده ازروش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدندو بامقياس تشخيص اختلال‌هاي يادگيري غيركلامي و خرده آزمون استدلال ادراكي ازمقياس هوشي وكسلركودكان چهارموردآزمون قرارگرفتند. گروه نمونه از جامعه آماري دوم، شامل24 نفر از دانش‌آموزان مراكز آموزش وتوانبخشي مشكلات ويژه يادگيري شهرستان نظرآباد است كه با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب شدند و با مقياس جامع تشخيص اختلال‌هاي يادگيري غيركلامي مورد آزمون قرار گرفتند.پايايي مقياس ازطريق محاسبه آلفاي كرونباخ، 0.81 و حساسيت، ويژگي و بهترين نقطه برش باليني به ترتيب 0.71، 0.44 و 63.5 بدست آمد. نتايج تاييد كننده، روايي صوري، محتوايي، همزمان، تشخيصي و سازه و پايايي مقياس محقق ساخته بود. براساس يافته‌هاي پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت كه مقياس ساخته شده ازروايي وپايايي كافي برخوردار است ومي تواند به عنوان ابزاري معتبر براي تشخيص اختلال هاي يادگيري غيركلامي مورد استفاده قرار گيرد.