تأثير عوامل محيطي بر قصد كارآفرينانه ديجيتالي دانشجويان علوم كامپيوتر (مورد مطالعه: دانشگاه‌هاي دولتي استان همدان)

هدف از اجراي پژوهش حاضر، تحليل نقش عوامل محيطي بر قصد كارآفريني ديجيتالي توسط دانشجويان علوم كامپيوتر بود. بدين منظور از الگوي رفتار برنامه‌ريزي شده با اضافه كردن متغير عوامل محيطي استفاده شد. جامعه آماري پژوهش را 483 نفر از دانشجويان علوم كامپيوتر در چهار دانشگاه دولتي استان همدان تشكيل دادند كه با استفاده از فرمول كوكران، حجم نمونه 150 نفر تعيين شد. نمونه‌ها به شيوه نمونه‌گيري تصادفي انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. اطلاعات مورد نياز با استفاده از پرسشنامه به دست آمد كه روايي آن را متخصصان فن تأييد كردند و ارزيابي پايايي آن نيز با ضريب آلفاي كرونباخ محاسبه شد. به‌منظور تحليل داده‌ها از ضريب همبستگي، آزمون رگرسيون چندمتغيره و تحليل مسير استفاده شد. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه بين هر سه متغير انگيزشي در مدل رفتار برنامه‌ريزي شده يعني نگرش، هنجارهاي ذهني و كنترل رفتار درك شده با قصد كارآفرينانه دانشجويان رابطه مثبت و معني‌داري وجود دارد. نتايج همچنين نشان داد كه بين متغيرهاي مرتبط با عوامل محيطي؛ متغيرهاي فرهنگ كارآفريني و سياست دولت داراي رابطه مثبت و معني‌داري با متغير قصد كارآفريني ديجيتالي هستند، ولي متغير محيط دانشگاهي رابطه معني‌داري بر قصد كارآفريني دانشجويان ندارد.