اين‌هماني شخصي ميان فرد اخروي و فرد دنيوي از ديدگاه جان هيك

مسئلۀ «اين‌هماني شخصي» از مسائلي است كه هم در حيات دنيوي كاربرد دارد و هم در حيات اخروي. زيرا بر اساس مفهوم اين‌هماني شخصي و معيارهاي آن از يك‌سو مشخص مي شود كه آيا فردي كه اكنون، براي مثال، هفتاد سال دارد همان فردي است كه پنجاه سال پيش بيست سال داشت، و از سوي ديگر معلوم مي شود كه فرد اخروي همان فرد دنيوي است يا نه. متفكران معيارهاي گوناگوني براي اين هماني شخصي ارائه داده اند كه يكي از مهم ترين آن‌ها «روح» است. اما از آنجا كه جان هيك به روح، به‌عنوان جوهري غيرمادي، معتقد نيست و  انسان را واحدي رواني ـ جسمي‌ مي‌داند، معيار اين هماني را «بدن» در نظر مي گيرد و با توجه به اينكه به معاد جسماني و بازآفريني بدن قائل است، براي اثبات اين هماني ميان فرد اخروي و فرد دنيوي بايد نشان دهد كه ميان بدن اخروي و بدن دنيويِ آنان اين هماني برقرار است. البته منظور از بدن هم جنبه هاي جسمي و هم جنبه هاي رواني انسان است كه وحدتي را تشكيل مي دهند. او بدين منظور سه وضعيت فرضي را مطرح مي كند و بر مبناي آن‌ها نشان مي دهد كه گرچه بدن فرد در آخرت «بدل» بدن او در دنيا است، اما با اين حال اين هماني ميان اين دو بدن و، درنتيجه، ميان اين دو فرد برقرار است. ديدگاه هيك را متفكراني مانند پِنِلِم، اُلدينگ، كلارك، آودي و فلو مورد انتقاد قرار داده اند و او به برخي از آنان پاسخ داده است.