جهان وطني نوري به مثابۀ اتوپياي اشراقي

با توجه به جايگاه نور در حكمت اشراق اين سوال پيش مي آيد كه چرا سهروردي از يك سو نور را به جاي وجود بر گزيده و از سوي ديگر از شرق و غرب جغرافيايي كه در مورد وطن به كار مي رود، استفاده مي كند.  پاسخ اصلي نوشته حاضر اثبات جهان ميهني اشراقي از منظر سهروردي است. در اين مجال با بررسي هستي شناسي نوري و به تبع آن معناي وطن از منظر حكمت اشراق به تحليل جهان وطني سهروردي مي پردازديم. با توجه به اينكه سهروردي از يك سو در هستي شناسي خود از نظام نوري استفاده  مي كند و از سوي ديگر واژه هايي مرتبط با مقوله وطن مانند شرق و غرب را به كار مي برد؛ هستي شناسي اش با مقولۀ وطن و به واسطۀ آن جهان وطني پيوند مي يابد. بر اين اساس در انديشۀ سهروردي نه تنها وطن همسان با هستي است بلكه بايد گفت عين هستي به شمار مي رود و پهناي وطن به گسترۀ هستي امتداد مي يابد. درانديشۀ جهان وطني سهروردي، چون انسان ها متعلق به يك حيقيقت نوري اند به لحاظ ذاتي ميان آن ها اختلافي نيست و به يك اندازه داراي حرمت هستند بنابراين مبنا هيچ يك از اختلافات عرضي مانند رنگ و زبان و خاك و... حق ويژه اي را به گروهي خاص  نمي دهد و هيچ گروهي را بر ديگري برتر نمي كند.