تحليل مواضع ويتگنشتاين متأخر و دكارت و تأكيد بر مشابهت آن‌ها در برون‌رفت از مسئلۀ دوآليسم

اين نوشتار مي كوشد به اين پرسش پاسخ گويد كه آيا رويكرد ويتگنشتاين متأخر در رويارويي با دوآليسم نسبتي با پاسخ دكارت دارد. ارزيابي رويكرد ويتگنشتاين از استدلال زبان خصوصي آغاز مي‎شود و براي فهم موضع دكارت يكي از مكاتبات او با پرنسس اليزابت و همچنين مفهوم طبيعت در تاملات تحليل مي‌شود تا بر اين نسبت با وجود تمامي اختلافات بنيادين، تصريح شود. در اينجا نشان داده مي شود كه در متن فلسفۀ دكارت راهي براي حل مشكل دوآليسم وجود ندارد، به اين معنا كه چيرگي بر مشكل دوآليسم تنها مي تواند با خروج از مباني فلسفۀ دكارت محقق شود و اين همان كاري است كه ويتگنشتاين و دكارت انجام داده اند. بنابراين، نوشتار بر اين برداشت استوار است كه اساس نقدهاي ويتگنشتاين بر دوآليسم و اصول تفكر دكارتي به رويكرد ضدفلسفي ويتگنشتاين مربوط مي شود و راه‌حل دكارت هم براي برون رفت از اين مسئله تنها در بستر همين رويكردِ ضدفلسفي تحقق مي يابد.