برنامه‌ريزي راهبردي توسعۀ محلات داراي فقر شهري با استفاده از تكنيك «تحليل عرصه‌هاي تصميم‌گيري مرتبط» (AIDA) مورد مطالعه: محلات منطقۀ 7 شهر تهران

گسترش شهرها با ساختار فضايي نامنسجم و از هم‌گسيخته، موجب تمركز نامعقول امكانات و خدمات در بخش‌هاي مختلف شهر و توسعۀ اقتصادياجتماعي نابرابر در آن‌ها شده است. گستره‌هاي فقر، بخش جداناپذيري از جوامع شهري روزگار معاصر ما را تشكيل داده‌اند كه به دليل تبعات سوء آن، جلوگيري از گسترش اين پديده، شناخت دقيق پهنه‌هاي ناتوان شهرها و مناطق، مورد توجه جوامع جهاني و محلي قرار گرفته است. منطقۀ هفت شهر تهران از جمله مناطقي است كه فضاي محلات آن نمود عدم تعادل كالبدي فضايي و وجود گستره‌هاي فضايي فقر در آن است. هدف پژوهش حاضر، شناسايي محلات داراي فقر شهري به لحاظ ابعاد مختلف فقر شهري (كالبدي، اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و مديريتي) و ارائۀ برنامۀ راهبردي به‌منظور توسعۀ محلات هدف در منطقۀ هفت شهر تهران است. با توجه به ماهيت مسئله، روش انجام دادن اين پژوهش، تحليليكاربردي است كه به منظور دستيابي به اين هدف، داده‌هاي كمي به‌دست‌آمده از منابع مختلف، تبديل به شاخص شده است و از 50 شاخص در قالب 5 بعد اجتماعي، فرهنگي، اقتصادي، كالبدي و مديريتي به ترتيب اولويت، استفاده شد. به دليل تفاوت در نوع داده‌ها و هدف تحقيق، به منظور شناسايي محلات داراي فقر شهري، از بلوك آماري سال1390 و نقشۀ كاربري اراضي منطقۀ 7 در محيط نرم‌افزار ArcGIS ، SPSS و EXCEL، وزن‌دهي شاخص‌ها بر اساس نظر اساتيد و در راستاي سطح‌بندي (رتبه‌بندي) گستره‌هاي شناسايي‌شده از مدل Topsis استفاده شده است. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه محلات خواجه نظام غربي و خواجه نظام شرقي به‌منزلۀ محلات مسئله‌دار (داراي فقر شهري) انتخاب و با توجه به شرايط دو محله به ارائۀ راهبرد و سياست‌هاي توسعه‌اي با استفاده از تكنيك تحليل عرصه‌هاي تصميم‌گيري مرتبط )آيدا(، به توليد پروژه‌هاي راهبردي در محلات هدف پرداخته شده است و از ديگر نتايج، اين است كه بعد اجتماعي و بعد فرهنگي محلات هدف نسبت به ساير ابعاد در شرايط نامساعدتري قرار دارند.