بررسي اثر تكنولوژي و ساختار تقاضاي نهايي بر انتشار دي‌اكسيدكربن

مطابق با تحليل دادهستانده زيست محيطي (EEIO) و در راستاي كاهش انتشار گاز دي‌اكسيدكربن CO2)) اين پرسش مطرح است كه تكنولوژي و ساختار تقاضاي نهايي چه تأثيري بر انتشار CO2 در ايران دارد؟ به منظور پاسخ به اين سؤال اين مطالعه دو روش را دنبال مي گيرد: ابتدا CO2براي 29 بخش اقتصادي محاسبه مي شود و سپس با استفاده از تحليل تجزيه ساختاري (SDA) عوامل مؤثر بر رشد انتشار CO2 در فاصله زماني 901378 بررسي مي‌شود. نتايج نشان مي‌دهد بخش نيروگاهي بزرگترين منتشركننده CO2 در ايران است. مطابق با تحليل تجزيه ساختاري تقاضاي نهايي با سهم 87/1 درصدي و تكنولوژي با سهم 87/0 درصد در تغييرات انتشار CO2 به ترتيب منجر به افزايش و كاهش انتشار CO2 در اين فاصله زماني در ايران شده‌اند. همچنين نتايج حاكي از آن است كه مخارج مصرفي خصوصي (مخارج خانوار) در ميان اجزاء تقاضاي نهايي بيشترين سهم را در انتشار CO2 دارد. افزايش راندمان سيستم‌هاي احتراق در نيروگاه‌ها، پيشرفت تكنولوژي‌هاي پاك و ارزان، سياست‌هاي افزايش كارايي مصرف انرژي در بخش خانگي و توسعه آموزش عمومي و آگاه‌سازي جهت بهينه‌سازي مصرف انرژي پيشنهاد مي‌شود