شناسايي بخش‌هاي كليدي اقتصاد ايران بر اساس روش حذف فرضي و بررسي امكان تحقق درون‌زايي با توجه به اين بخش‌ها

با توجه به محدوديت و كميابي منابع، تعيين بخش‌هايي كه سرمايه‌گذاري در آن‌ها محرك اقتصاد و موجب رشد اقتصادي بيشتري باشد، همواره مورد توجه بسياري از برنامه‌ريزان اقتصادي بوده است؛ بخش‌هايي كه با ساير بخش‌هاي اقتصادي بيشترين حلقه‌هاي پسين و پيشين را دارند و به‌عنوان بخش‌هاي كليدي مطرح هستند. هدف از اين مقاله در گام نخست شناسايي بخش‌هاي كليدي اقتصاد ايران با استفاده از روش حذف فرضي است و در گام دوم بررسي اين مسئله كه آيا اين بخش‌هاي كليدي توان تحقق درون‌زايي در اقتصاد ايران را دارند يا خير! بدين منظور جدول داده- ستانده 99 بخشي سال 1390 (آخرين جدول منتشره از سوي مركز آمار ايران)، بر اساس روش طبقه‌بندي ISIC در يك جدول داده- ستانده 19 بخشي تجميع و سپس با استفاده از روش حذف فرضي كلي، بخش‌هاي پيشران و كليدي در اقتصاد ايران مشخص شد. در ادامه با توجه به راهبرد درون‌زايي در سياست‌هاي ابلاغي اقتصاد مقاومتي نيز جايگاه و تأثير اين بخش‌ها در تحقق درون‌زايي اقتصاد كشور از منظر دو شاخص ميزان اشتغال و وابستگي به واردات بررسي گرديد و نتايج پژوهش نشان داد كه بخش‌هاي كليدي اقتصاد ايران به ترتيب عبارت‌اند از پنج بخش «توليد صنعتي»، «استخراج معدن»، «حمل‌ونقل و انبارداري»، «ساختمان» و «كشاورزي، جنگلداري و ماهيگيري». همچنين، از ميان بخش‌هاي كليدي، در شرايط كنوني فقط بخش «ساختمان» امكان تحقق درون‌زايي را در اقتصاد ايران فراهم مي‌كند و بايد به‌عنوان موتور محركه اقتصاد به رسميت شناخته شود. در راستاي تحقق درون‌زايي در ساير بخش‌هاي كليدي لازم است با تكيه‌بر ظرفيت‌هاي داخلي، تلاش بيشتري براي اصلاح رويه‌هاي توليدي و ميزان اشتغال‌زايي در اين بخش‌ها صورت پذيرد.