مقايسه قابليت جذب نانو زئوليت هاي طبيعي فيروزكوه و تبريز در حذف يون هاي توريم و اورانيم از محلول آبي

جداسازي يون هاي توريم و اورانيم موجود در پسمان هاي راديواكتيو از فرايندهاي مهم و پيچيده در مديريت و انباركردن دورريزهاي راديواكتيو صنايع هسته اي به حساب مي آيد. يكي از رو ش هاي حذف عنصرهاي راديواكتيو از پسمان هاي هسته اي استفاده از جاذب هاي طبيعي است. با اين رويكرد در اين پژوهش زئوليت هاي طبيعي مربوط به منطقه هاي فيروزكوه و تبريز با استفاده از دستگاه هاي FTIR، XRD، BET و XRF شناسايي شدند.بررسي نتيجه ها نشان داد كه نمونه هاي طبيعي داراي ساختار كلينوپتيلوليت و فروكارفوليت و ميانگين اندازه ذره ها 30 و 38.7 نانومتر و مساحت سطح 28.51 و 4.78 متر مربع بر گرم به ترتيب براي زئوليت هاي فيروزكوه و تبريز است.تأثير متغيرهاي pH، زمان تماس فاز محلول و مبادله كننده، غلظت اوليه يون ها و مقدار جرم جاذب بر ميزان جذب بررسي و شرايط بهينه براي عملكرد دلخواه مبادله كننده ها براي جداسازي يون هاي مورد مطالعه تعيين شد. بيش ترين جذب يون هاي توريم بر روي هر دو جاذب در شرايط آزمايشي بهينه در غلظت 25 ميلي گرم بر ليتر، pHبرابر4، زمان تماس 240 دقيقه و وزن 0.1 گرم، %96.93 و %96.57 وبراي يون اورانيم نيز بيش ترين جذب در غلظت 25 ميلي گرم بر ليتر،  pH برابر 4 براي زئوليت فيروزكوه و  pH برابر 5=براي زئوليت تبريز، زمان تماس 240 دقيقه و وزن 0.1 گرم، %93.01 و %52.68 به ترتيب توسط زئوليت فيروزكوه و تبريز به دست آمد كه با افزايش جرم زئوليت تبريز تا 0.3 گرم بيش ترين مقدار جذب اورانيم به %83.65 رسيد.