تأثير پياده‌سازي سيستم يادگيري همراه تعاملي بر عملكرد شخصي لوكوموتيوران

به كارگيري ابزارهاي فناوري اطلاعات و ارتباطات، راه‌كارهاي نويني را براي بهبود و توسعۀ نظام آموزشي ارائه كرده است كه يادگيري همراه ازجمله نتايج آن است. از مسائل مهم بخش آموزش در راه‌آهن، شرايط خاص برخي از مشاغل در حوزه‌هاي سير و حركت، ناوگان، خط، ارتباطات و علائم الكتريكي است كه امكان حضور آن‌ها را در دوره هاي مشخص و سيستمي كاهش مي‌ دهد. ازجمله اين مشاغل حساس مي توان به لوكوموتيوراني اشاره كرد كه هدف اين پژوهش نيز، بررسي اثر سيستم يادگيري همراه تعاملي بر عملكرد شخصي لوكوموتيوران است. به‌منظور بررسي مسئله تحقيق و آزمون فرضيه از روش تحقيق نيمه آزمايشي و از طرح پيش‌آزمونپس‌آزمون با گروه كنترل استفاده شد. گروه ها با استفاده از روش نمونهگيري خوشه اي از ميان لكوموتيو رانان ايستگاه تهران انتخاب شدند. جامعۀ آماري شامل كليۀ لوكوموتيورانان ايستگاه تهران به تعداد 420 نفر بود. سپس 45 نفر به‌عنوان نمونۀ آماري كه نمرۀ فرسودگي شغلي آنان در مؤلفۀ عملكرد شخصي پايين تر از 32 بود، به روش نمونه گيري خوش اي انتخاب شدند و به‌صورت تصادفي در سه گروه 15 نفري، دو گروه از شركت‌كنندگان با رويكرد آموزش بزرگ‌سالان (آندراگوژي) و سيستم يادگيري همراه تعاملي (IMLS) با رويكرد هيتاگوژي و يك گروه كنترل جايگزين شدند. يافته‌ها نشان داد كه آموزش به شيوۀ يادگيري همراه تعاملي در افزايش فراواني و شدت عملكرد شخصي شركت كنندگان پژوهش مؤثر بود.