خروجي هاي با تاخير زماني در فرآيندهاي توليدي: روشي مبتني بر تحليل پوششي داده ها

در مدل هاي كلاسيك تحليل پوششي داده ها، مجموعه اي از داده ها با موقعيت مشخص به عنوان ورودي يا خروجي داده مي شود. اما در بسياري موارد عملي،يك شاخص مي تواند براي بعضي از واحدهاي تصميم گيرنده به عنوان ورودي و براي بعضي ديگر به عنوان خروجي عمل نمايد. براي مثال در فعاليت هاي دانشگاه هميشه با اين سوال مواجه هستيم كه درآمد حاصل از تحقيقات را به عنوان ورودي يا خروجي در نظر بگيريم؟ در حالت وجود چنين شاخص هايي سوال اصلي اين است كه چگونه در مورد نقش هر شاخص به عنوان ورودي يا خروجي تصميم بگيريم. در برخي از ساختارهاي مورد مطالعه، چنين متغيرهايي در قالب نقش دوگانه عمل مي كند. يعني در دوره ي اول زماني به عنوان خروجي و در دوره ي زماني دوم به عنوان ورودي عمل ميكنند . چنين متغيرهايي را متغيرهاي با تاخير زماني مي نامند. در اين مقاله اين متغيرها را در قالب متغيرهايي با ساختار نقش دوگانه مورد بررسي قرار ميدهيم و كارايي سيستم را با استفاده از تكنولوژي موسوم به تكنولوژي بهم پيوسته مورد ارزيابي قرار ميدهيم. همچنين كارايي سيستم را با توجه به هر دوره زماني با توجه به اينكه متغير با تاخير زماني يكبار نقش ورودي و بار ديگر نقش خروجي را دارد مورد ارزيابي قرار مي دهيم.