بررسي ارزش رجحاني گونه ها ي مرتعي براي گوسفند و بز (مطالعه موردي:سايت صالح آباد در استان ايلام)

دام در مقاطع زماني مختلف فصل چرا و نقاط مختلف مرتع، علوفۀ معيني در اختيار دارد كه بر حسب آن از خود رفتار چرايي خاصي بروز ميدهد. به اين منظور ارزش رجحاني گونه هاي مراتع صالح آباد در استان ايلام در چهار سال 86 تا 89 بررسي گرديد. در اين تحقيق ارزش رجحاني هفده گونه و گياهان يكساله با روش درصد مصرف در مراتع صالح آباد در استان ايلام در چهار سال 86 تا 89 بررسي گرديد. نتايج نشان داد اثر سال، ماه و گونه بر ارزش رجحاني معني دار است. ميانگين ارزش رجحاني در سال 1387 بدليل خشكسالي، بيش از ارزش رجحاني سه سال 86، 88 و89 مي باشد. همچنين ارزش رجحاني گونه هاي در فروردين ماه بيش از اسفند و تفاوت معني دار است. ديگر نتايج نشان داد، گونه هاي Ankyropetalu gypsophiloides، Annual grass amp;forbs، Salvia compress،و Sanguiosorba minor جزء گونه هاي با خوشخوراكي متوسط(III) هستند. ساير گونه هاي غير خوشخوراك (كلاسIVوV) هستند. در منطقه مورد بررسي دو ماه آخر فصل چرا (اسفند و فروردين) منطبق بر دو ماه اول رويش گياهي است. گونه هاي يك ساله و Sanguiosorba minor به طور مساوي در دو ماه مذكور توسط دام مصرف گرديد و در پايان فصل چرا (فروردين ماه) گونه هاي چند ساله مصرف مي شوند. بطور نمونه، مصرف نسبي گونهSalvia compressa وAnkyropetalum gypsophiloides به ترتيب 72 و 92 درصد است. بنابراين با حضور دام در مرتع در ماههاي ارديبهشت تا خرداد، علوفه تازه گياهان چند ساله بيشتر توسط دام چراي مي گردد. اما از نظردامدار علوفه توليدي گياهان چندساله كافي نبوده و دام را از مرتع خارج مي نمايد.