بررسي ارتباط بين رضايت از زندگي با تمايل به اعتياد در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي قم

زمينه و هدف: عدم رضايت از زندگي و مصرف مواد مخدر در جوانان، مسئله اي نگران كننده است؛ چراكه هريك از اين مشكلات با بسياري از پيامدهاي منفي همراه است. در اين مطالعه به بررسي ارتباط بين رضايت از زندگي و تمايل به اعتياد در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي قم پرداخته شد. روش بررسي: اين مطالعه به روش توصيفي - تحليلي از نوع مقطعي بر روي تمامي دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي قم انجام شد. جامعه آماري شامل 250 نفر بود كه در نيمسال دوم سال تحصيلي 1395- 1394 به طور تصادفي منظم انتخاب شدند و به پرسشنامه هاي مشخصات جمعيت شناختي، رضايت از زندگي داينر و تمايل به اعتياد پاسخ دادند. داده ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون در سطح معني داري، P 0.05 تحليل شدند. يافته ها: ميانگين تمايل به اعتياد در دانشجويان، 19.25+32.03 و ميانگين رضايت از زندگي دانشجويان، 6.19+23.7 بود. همچنين بين رضايت از زندگي با گرايش به اعتياد در بين دانشجويان، ارتباط معني داري در جهت معكوس وجود داشت. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد افزايش رضايت از زندگي با كاهش گرايش به اعتياد در دانشجويان همراه است؛ بنابراين برنامه ريزي در جهت ارتقاي رضايت از زندگي در دوران دانشجويي و كاهش گرايش به اعتياد در اين قشر از جامعه، از موارد ضروري است.