رويكرد آب مجازي در مديريت منابع آب

بحران كم آبي در مناطق وسيعي از جهان به سرعت در حال گسترش است. كشور ما نيز به دليل واقع شدن در كمربند خشك كره زمين، بارندگي هاي كمتر از ميانگين جهاني، پراكنش نامناسب زماني و مكاني بارندگي ها، رشد جمعيت و افزايش سرانه تقاضاي آب و نيز مصرف سوء منابع آب از اين قاعده مستثني نيست. طبق مطالعات صورت گرفته بيش از 90% آب استحصال شده كشور صرف بخش كشاورزي مي شود كه با بازنگري در سياست‌گذاري‌ها و رويكردهاي مديريتي منابع آب به خصوص در بخش كشاورزي مي توان از هدررفت بخش قابل توجهي از منابع آبي جلوگيري كرد. به آبي كه در مراحل مختلف فرآيند توليد محصول يا فرآورده كشاورزي استفاده مي شود آب مجازي اطلاق مي گردد كه با تجارت (واردات و صادرات) محصول كشاورزي چه در سطح ملي و چه در سطح بين المللي، جرياني از تجارت آب مجازي به وجود مي آيد. به اين صورت كه كشور وارد كننده علاوه بر محصول غذايي، آب مجازي را نيز وارد مي كند. كشورهايي نظير ايران كه در مناطق خشك و نيمه خشك واقع شده اند و با بحران آب مواجه هستند، مي توانند با واردات محصولات آب بَر، در مصرف منابع آبي خود صرفه جويي كرده و يا منابع آبي خود را در ساير زمينه ها مصرف كنند.