مقياس بندي در فرسايش خاك (فرآيندها، اثر مقياس و مدل سازي فرسايش خاك)

هدف از تدوين مقاله حاضر بررسي و معرفي راه حل هايي براي مديريت و تلفيق داده‌هاي حاصل از كرت‌هاي فرسايش در شرايط بارش طبيعي و شبيه‌سازي شده و چگونگي تعميم نتايج حاصل به سطح دامنه و حوضه است. در اين راستا در ابتدا عوامل موثر بر وضعيت و تغييرات داده ها بيان و سپس ضرورت بحث مقياس بندي مطرح شده است. مقياس بندي به عنوان مجموعه اي از عملگرها براي يافتن فاكتورهاي مقياسي به منظور مرتبط نمودن ويژگي هاي يك سيستم به ويژگي هاي متناظر سيستم ديگر تعريف مي شود. تعيين فاكتورهاي مقياسي با بهره گيري از مفاهيم آناليز ابعادي انجام مي شود. در ادامه، انواع و فرآيندهاي فرسايش خاك بيان شده و بحث مدل هاي فرسايش خاك كه بر مبناي انواع و فرآيندهاي فرسايش بوده و متشكل از فاكتورهاي مقياسي هستند، مختصرا مورد تحليل قرارگرفته است. مدل ها درواقع ابزار مديريت، تلفيق و تعميم داده ها هستند. بر اين اساس معيارهاي عملي انتخاب مدل مناسب بيان شده است. با توجه به تجربيات جهاني و شرايط كشور از نظر آمار و اطلاعات، تلفيق مدل RUSLE با سنجش از دور و بر مبناي مجموعه اي از اندازه گيري هاي مزرعه اي هدفمند براي ارزيابي و پهنه بندي بلندمدت فرسايش خاك كشور در مقياس دامنه و حوضه آبخيز پيشنهاد شده است.