آسيب‌شناسي جايگاه آبخيزداري در اسناد پنج‌ساله‌ي توسعه‌ي كشور

كشور جمهوري اسلامي ايران پس از انقلاب شكوهمند اسلامي با تدوين اسناد بالادستي مانند برنامه‌هاي پنج‌ساله‌ي توسعه سعي كرده است ايران را به كشوري توسعه يافته، متناسب با مقتضيات فرهنگي، جغرافيايي و تاريخي خود و متكي بر اصول اخلاقي و ارزش‌هاي اسلامي، ملي و انقلابي مبدل سازد. اين اسناد با توجه به شرايط و الويت‌هاي زماني حاكم بر كشور داراي بخش‌هاي مختلفي از نظر حوزه‌هاي مورد توجه حاكميت و مديريت كشور بوده است. يكي از مهم‌ترين اين بخش‌ها، مسائل و اهداف مورد نظر در بخش كشاورزي و محيط زيست و منابع طبيعي مي‌باشد. لذا بررسي ميزان توجه برنامه‌هاي پنج‌ساله‌ي كشور به جايگاه حفاظت خاك و آبخيزداري سبب درك جامعي از تناسب برنامه‌ريزي‌ها با واقعيت‌ها و معضلات موجود در منابع طبيعي كشور خواهد شد. مطالعه‌ي اسناد پنج‌ساله‌ي توسعه‌ي كشور نشان مي‌دهد كه برنامه‌ريزان تلقي و درك صحيحي از نقش حوزه‌هاي آبخيز و حفاظت آب و خاك و آبخيزداري در توليد ناخالص ملي و تحقق توسعه‌ي پايدار ندارند. بر همين اساس در اكثر برنامه‌ها رويكرد دقيق و مشخصي در مورد حفاظت از اين منابع تكليف نشده و به مواد قانوني محدود و اغلب كلي و كيفي بسنده شده است.