پتانسيل‌يابي منابع آب زيرزميني دشت‌ هاي دهلران و موسيان_آبدانان استان ايلام، با استفاده از مدل ‌هاي نسبت فراواني و شاخص آماري

شناسايي مناطق با پتانسيل بالاي آب‌هاي زيرزميني از مهم‌ترين عوامل براي مديريت منابع آب زيرزميني است. در اين پژوهش تلاش شده تا مناطق با پتانسيل آب‌هاي زيرزميني دشت‌هاي دهلران و موسيان_آبدانان استان ايلام، با استفاده از مدل‌هاي نسبت فراواني و شاخص آماري مشخص شود. فاكتورهاي مؤثر در وقوع آب زيرزميني شامل: سطح آب زيرزميني، سنگ‌شناسي، ژئومورفولوژي، شيب، جهت شيب، تراكم زهكشي، كاربري اراضي، طبقات ارتفاعي، شاخص رطوبت توپوگرافي، انحناي سطح و بافت خاك مي‌باشد. در مدل‌هاي نسبت فراواني و شاخص آماري، ابتدا چاه‌هاي با آبدهي بالاتر از 10 مترمكعب بر ساعت در منطقه استخراج شد، سپس، 70 درصد چاه براي مرحله مدل‌سازي (تعداد 253 عدد) و 30 درصد چاه براي مرحله صحت سنجي (تعداد108 عدد) به‌صورت تصادفي انتخاب و جدا شدند، سپس تحليل‌هاي لازم بر طبقات و نقشه‌ها صورت گرفت و نقشه‌ها همپوشاني شدند، درنهايت خروجي مدل‌ها به‌صورت نقشه‌هاي پتانسيل منابع آب زيرزميني توليد شد. براي ارزيابي كارايي مدل‌ها از روش منحني ROC استفاده شد، نتايج حاكي از آن بود كه مدل‌هاي نسبت فراواني و شاخص آماري با داده‌هاي مرحله صحت سنجي به ترتيب با ۹۹ و 93 درصد كارايي بسيار خوبي در پتانسيل‌يابي منابع آب زيرزميني در دشت‌هاي دهلران و موسيان_آبدانان استان ايلام دارند. با توجه به نتايج مدل‏ها، مدل نسبت فراواني كارايي بهتري نسبت به مدل شاخص آماري دارد. بر همين اساس درصد مساحت‏هاي به‌دست‌آمده در مدل نسبت فراواني به اين صورت مي‌باشد؛ 36 درصد از مناطق خيلي ضعيف، 15درصد ضعيف، 12 درصد متوسط، 19 درصد خوب و 18 درصد خيلي خوب مي‌باشد. پيشنهاد مي‌شود مديران محترم از مدل نسبت فراواني در برنامه‌ريزي‌هاي خود استفاده نمايند.