مباني هستي شناختي امام خميني در رتبه بندي موجودات عالم ناسوت

امام خميني ضمن نگاه انتقادي به هرم رتبه بندي موجودات در فلسفه‌ كلاسيك، معتقد است معيار برتري موجودات بر يكديگر، ميزان توسعه يافتگي علمي در كشف عوالم هستي است و نه تنها موجودات ديگر نيز در برخورداري از اين صفت با نوع انسان مشترك هستند، بلكه چه بسا برخي موجودات عالم ناسوت، شعور و خرد توسعه يافته تري نسبت به برخي افراد انسان داشته و بايد آن موجودات خاص را از برخي انسانها برتر بدانيم. نتيجه‌ تبعي اين ديدگاه، اين است كه ايشان قضيه‌ مشهور «[نوع] انسان مطلقا اشرف موجودات امكاني است» را محل تأمل ميداند. پرسش اصلي اين پژوهش اين است كه امام راحل بر اساس چه مباني فكري، چنين نظري دادهاند؟ به نظر ميرسد اصليترين بنمايه فكري اين ايده، مبناي وحدت و بساطت هستي، و نيز سريان صفات و كمالات وجودي در همه‌ موجودات عالم ناسوت و به ويژه، سريان علم به عوالم هستي به عنوان اصليترين معيار توسعه يافتگي موجودات امكاني است.