تأثير كاربرد بقاياي گندم (.Triticum aestivum L) و لوبيا (.Phaseolus vulgaris L) و سولفات روي بر عملكرد و برخي ويژگي‌هاي شيميايي دانه گندم

به‌منظور ارزيابي اثر بقاياي گندم (Triticum aestivum L.) و لوبيا (Phaseolus vulgaris L.) به‌همراه سولفات روي در مزارع گندم بر ميزان عملكرد، غلظت روي، پروتئين و اسيد فيتيك دانه گندم، آزمايشي در سال زراعي 1392-1391 در يكي از مزارع شهرستان دهاقان در استان اصفهان در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار با شش تيمار (شاهد، سولفات روي، بقاياي گندم، بقاياي لوبيا، بقاياي گندم + روي و بقاياي لوبيا + روي) به اجرا در آمد. نتايج تجزيه واريانس بيانگر اختلاف معني‌دار اثر تيمارهاي مختلف آزمايشي بر عملكرد، غلظت روي، غلظت اسيد فيتيك، نسبت مولي اسيد فيتيك به روي و پروتئين دانه گندم بود. نتايج به‌دست‌آمده نشان داد كه به‌ترتيب بالاترين ميزان عملكرد (3.8 تن در هكتار)، پروتئين (10.3%) و غلظت روي دانه (36 ميلي‌گرم در كيلوگرم) مربوط به تيمار بقاياي لوبيا + روي و كم‌ترين ميزان آن‌ها مربوط به تيمار شاهد (2.8 تن در هكتار)، (7.54%) و (26 ميلي‌گرم در كيلوگرم) بود. كاربرد بقاياي گياهي در تمامي تيمارهاي موردبررسي مخصوصاً تيمار بقاياي لوبيا + روي باعث كاهش 36 درصدي نسبت مولي اسيد فيتيك به روي نسبت به تيمار شاهد شد. در بين بقاياي گياهي، بقاياي لوبيا داراي كم‌ترين ميزان (15.4) نسبت كربن به نيتروژن بود. در مجموع نتايج نشان داد كه در شرايط آزمايش حاضر، تيمار بقاياي لوبيا + روي با بالاترين ميزان عملكرد، غلظت روي و پروتئين دانه و كم‌ترين ميزان نسبت مولي اسيد فيتيك به روي برتر از ساير تيمارهاي ديگر موردبررسي بود.