مقايسه اثر محافظتي كوركومين و نانوكوركومين بر سمّيت آكرولئين در ميتوكندري‌هاي جداشده از كبد موش صحرايي

زمينه و هدف: تماس با آكرولئين، به سرعت گلوتاتيون داخل سلولي و ظرفيت آنتي اكسيداني آن را كاهش مي دهد و سبب اختلال در ميتوكندري مي شود. استفاده از برخي نانوذرات پليمري نانوكوركومين نيز موجب افزايش پايداري كوركومين مي گردد. در اين مطالعه اثر اين دو بر سمّيت ناشي از آكرولئين در ميتوكندري هاي جداشده از سلول هاي كبد موش صحرايي بررسي گرديد. روش بررسي: در اين مطالعه تجربي، از موش هاي صحرايي نر نژاد ويستار (با وزن 200180 گرم) استفاده شد. ميتوكندري هاي به دست آمده از كبد موش صحرايي در مواجهه با غلظت هاي مختلفي از كوركومين و نانوكوركومين قرار گرفتند، سپس آكرولئين در غلظت سمّي با آن ها مواجه گرديد و ميزان زنده ماني ميتوكندري ها نسبت به گروه فاقد اين ماده محافظ ارزيابي شد. داده ها با استفاده از آزمون واريانس يك طرفه آناليز شدند. يافته ها: در اين مطالعه كوركومين و نانوكوركومين در غلظت هاي مختلف، در ميزان زنده ماني ميتوكندري تفاوت معني داري نسبت به گروه كنترل نشان ندادند كه بيانگر اثر غيرسمّي آن ها بر ميتوكندري بود؛ بااين حال كوركومين و نانوكوركومين در تمامي غلظت ها نتوانستند در حضور آكرولئين اثر محافظتي خود را بر ميتوكندري ها اعمال كنند. همچنين ميتوكندري در مقابل سمّيت حاد آكرولئين توانست به عنوان يك ارگان هدف موردتوجه قرار گيرد. مكانيسم سمّيت آكرولئين به گونه اي بود كه كوركومين و نانوكورمين نتوانستند در مقابل سمّيت ميتوكندريايي آكرولئين، اثرات محافظتي خود را اعمال كنند. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد ازآنجايي كه مكانيسم سموم مختلف متفاوت است؛ بنابراين در سمّيت هاي مختلف، مواد محافظت كننده اثرات متفاوتي دارند و هر ماده محافظتي نمي تواند در مقابل همه سموم تأثير خود را اعمال كند.