تأثير دو روش آموزش الكترونيكي و سنتي بر ميزان آگاهي، مهارت و رضايتمندي پرستاران از آموزش ضمن خدمت احياي قلبي ريوي

زمينه و هدف: با افزايش شيوع بيماري هاي قلبي، تعداد كثيري از بيماران جهت درمان مشكلات قلبي به بيمارستان ها مراجعه مي كنند. اين بيماران مستعد اختلالاتي نظير ايست قلبي بوده كه تهديدكننده حيات فرد است. پرستاران، آموزش احيا را در دوران تحصيل گذرانده اند، اما روند عمليات احيا هرچند سال تغيير كرده و به روز مي شود كه آموزش در اين مقوله را مهم و ضروري مي كند. اين مطالعه با هدف تعيين ميزان آگاهي، مهارت و رضايتمندي پرستاران از شركت در دوره هاي آموزشي احياي قلبي ريوي به دو روش آموزش الكترونيكي، سنتي و مقايسه آن ها با هم صورت گرفت. روش بررسي: اين مطالعه به روش مداخله اي در قالب دو گروه (پيش آزمون پس آزمون) برروي پرستاران شاغل در بيمارستان شهيد بهشتي كاشان انجام شد. نمونه گيري به صورت تصادفي منظم بود و نمونه ها به روش يك درميان، در دو گروه آموزش به شيوه سنتي و الكترونيكي قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري تي و واريانس يك طرفه تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: نمره آگاهي، مهارت و رضايتمندي پرستاران در هر دو گروه آموزش الكترونيكي و سنتي، به طور معني داري افزايش يافت، اما ميزان افزايش آگاهي و رضايتمندي به طور معني داري در پرستاران گروه آموزش الكترونيكي، بالاتر از پرستاراني بود كه در گروه آموزش سنتي حضور داشتند. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد هردو روش الكترونيكي و سنتي در ارتقاي آگاهي پرستاران در زمينه احياي قلبي ريوي تأثير مثبت دارد. همچنين ميزان آگاهي، مهارت و رضايتمندي از دوره آموزشي احياي قلبي ريوي در پرستاران شركت كننده در روش آموزش الكترونيكي، بالاتر از پرستاران شركت كننده در روش آموزش سنتي مي باشد.