هستي شناسي توافق هسته اي ايران و 5+1 از منظر رابطه ساختار –كارگزار

هستي شناسي توافق هسته اي ايران و 5+1 از منظر رابطه ساختار –كارگزار توافق ميان ايران و گروه 5+1 به ويژه آمريكا در حد تعديل رفتار ايران است يا مي تواند يا بايد فراتر رفته و به تغييرات ماهوي بيانجامد؟ اساسا تعاملات در متن ساختارهاي اجتماعي از يك سو و مقاصد كارگزاران از سوي ديگر شكل مي گيرند؛ يعني بايد علاوه بر نقش زيربناهاي ساختاري اجتماعي ، نقش روبناها يعني نعاملات كارگزاران دولتي 5+1 لحاظ شود تا بتوان مهمترين «زايش» يعني توافق ميان 5+1 و ايران را تبيين نمود. تبيين اين توافق نشان مي دهد كه ماهيتا كداميك از موارد هماهنگي ، همكاري، مشاركت يا همگرايي مطرح بوده است ؟ دراينجا اين سئوال ترديد آميز مطرح مي شود كه آيا ادامه همكاري ايران با غرب بر مبناي نقش آفريني ساختارهاي اجتماعي در كنار كارگزاران مي تواند نوعي گذار از منطق هابزي به سوي آنارشي لاكي يا در نهايت كانتي را نشان دهد؟ !