اتحاديه اروپا و بحران سوريه

در دهه 1950 منطقه اروپا اقدام به همگرايي در قالب جامعه اروپا كرد، در اين زمينه ديدگاه‌هاي مختلفي از سوي صاحب‌نظران مطرح شد، از جمله اندرو موراوچيك با بررسي نقاط ضعف و قوت جامعه اروپايي نظريه «بين حكومت گرايي ليبرال» را مطرح كرد. از آنجا كه اين نظريه نسبت به ساير نظريات، به شكل عملياتي‌تر، همگرايي را در اتحاديه اروپا به ويژه در زمينه سياست مشترك كشاورزي نشان مي‌دهد، پژوهش حاضر سياست خارجي و امنيتي مشترك اتحاديه اروپا را در قبال بحران سوريه براساس اين نظريه بررسي كرده است. روش پژوهش، كتابخانه‌اي و به صورت توصيفي تحليلي است. فرضيه مقاله اين است كه به دليل رفتار متفاوت بازيگران عمده اتحاديه اروپا (انگلستان، آلمان و فرانسه) نسبت به بحران سوريه، سياست خارجي و امنيتي مشترك اتحاديه اروپا چندان برآورده نشده است. نتايج نشان داد، با درنظرگرفتن پيش‌فرض‌هايي مانند شناسايي دول به عنوان بازيگران اصلي همگرايي و عقلاني رفتاركردن آن‌ها، نظريه «بين حكومت گرايي ليبرال» برخلاف ساير نظريه‌هاي مشابه، نگرشي واقع بينانه‌تر در امر همگرايي اروپايي دارد. در اين نظريه همگرايي بين دولت‌ها در سه مرحله شناسايي ترجيحات ملي، چانه‌زني بين دولت‌ها و انتخاب نهادي بررسي شد، كه در ميان نهادهاي همگرا، سياست خارجي و امنيتي مشترك اتحاديه اروپا بعد از پيمان ماستريخت، اهميت زيادي را نشان داد.