نقش قشرهاي خلفي خارجي و شكمي مياني پيش‌پيشاني مغز در عملكردهاي كنترل مهاري با محرك‌هاي هيجاني و غير هيجاني: شواهدي از تحريك الكتريكي مستقيم

The Role of Dorsolateral and Ventromedial Prefrontal Cortex of Brain in Emotional and Non-Emotional Inhibitory Control: Evidence from Direct Current Stimulation

زمينه و هدف : كنترل مهاري دقيق و در عين حال انعطاف‌پذير پاسخ‌هاي خودكار شناختي و هيجاني براي رفتار سازگارانه هنگام وقوع حوادث غير قابل پيش‌بيني، نيازي اساسي در زندگي روزمره مي‌باشد و نقص در اين عملكرد اجرايي- شناختي، مشخصه اختلالات روان‌پزشكي مختلف از جمله نقص توجه- بيش‌فعالي (Attention-deficit hyperactivity disorder يا ADHD) و سوء مصرف مواد است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي عملكرد كنترل مهاري تداخلي و پاداش پيشين در زمان حضور محرك‌هاي هيجاني و غير هيجاني از طريق تحريك الكتريكي مستقيم از روي جمجمه (Transcranial direct current stimulation يا tDCS) بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه، 20 نفر داوطلب با ميانگين سني 7/21 سال (دامنه سني 19 تا 30 سال) در سه موقعيت تحريك آندي قشر خلفي خارجي پيش‌پيشاني (Dorsolateral prefrontal cortex يا DLPFC)، تحريك آندي قشر حدقه‌اي پيشاني (Orbitofrontal cortex يا OFC) و شرايط شبه تحريك از طريق آزمون‌هاي Stroop هيجاني و برو/ نرو هيجاني كه به ترتيب براي سنجش كنترل مهار تداخلي و مهار پاداش پيشين مي‌باشند، مورد ارزيابي قرار گرفتند. يافته‌ها: يافته‌هاي آزمون Stroop نشان دهنده تفاوت معني‌دار در دقت اجرا (001/0 > P) و تفاوت غير معني‌دار در سرعت اجرا (050/0 < P) بود. نتايج آزمون برو/ نرو نيز تفاوت غير معني‌دار در دقت اجرا (050/0 < P) و همچنين، تفاوت غير معني‌دار در زمان واكنش (050/0 < P) را نشان داد. نتيجه‌گيري: با توجه به درگيري دو ساختار مغزي متفاوت در كنترل مهاري و عوامل هيجاني، تحريك يك ساختار واحد براي بهبود هم‌زمان اين دو كاركرد اثربخش نمي‌باشد و به شواهد بيشتري براي بهبود هم‌زمان مهار و هيجان نياز است.

Aim and Background: Accurate and flexible inhibitory control of automatic, cognitive, and emotional responses for adaptive behavior at the time of unpredictable events is a basic requirement of the daily life. The deficit in this executive function is the core of several disorders such as attention deficit- hyperactivity disorder (ADHD) and substance abuse. The purpose of this study was to evaluate the function of interferential inhibitory control and former reward inhibitory control at the presence of emotional and non-emotional stimuli through transcranial direct current stimulation (tDCS). Methods and Materials: 20 volunteer subjects with the mean age of 21.7 years (age range: 19-30 years) were investigated in three status including anodal stimulation of dorsolateral prefrontal cortex (DLPFC), anodal stimulation of orbitofrontal cortex (OFC), and pseudo-stimulation through Stroop and go/no go tests that were used for assessing interferential inhibitory control and former reward inhibitory control, respectively. Findings: Stroop test showed a significant difference in accuracy of Stroop task performance (P < 0.001) and an insignificant difference in speed of performance (P > 0.050). The results of go/no go test also showed an insignificant difference both in response accuracy (P > 0.050) and in time of response (P > 0.050). Conclusions: Considering the involvement of two different brain structures in emotional processing and inhibitory control, stimulating one structure for simultaneous improvement of these two functions is not effective, and more evidence is needed for simultaneous improvement of inhibition and emotion.