اثربخشي ارتقاي سلامت رواني فردي- اجتماعي بر بهزيستي روان‌شناختي كاركنان انتظامي شهرستان تبريز

The Effectiveness of Promoting Individual-Social Mental Health on Psychological Well-being of Law Enforcement Personnel of Tabriz, Iran

زمينه و هدف : كاركنان نيروي انتظامي به عنوان منابع انساني سازمان ناجا، به لحاظ ويژگي‌‌هاي ذاتي حرفه نظامي، با مسايل شغلي متعددي مواجه مي‌باشند و در نتيجه، در معرض آسيب‌پذيري روان‌شناختي بيشتري نسبت به كاركنان ساير مشاغل قرار دارند. پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي ارتقاي سلامت رواني فردي- اجتماعي بر بهزيستي روان‌شناختي كاركنان انتظامي شهرستان تبريز انجام شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع نيمه آزمايشي، با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون و همراه با گروه شاهد بود. جامعه آماري را كاركنان انتظامي شهرستان تبريز در سال 1396 تشكيل داد كه 30 نفر از آنان به روش هدفمند انتخاب شدند و در دو گروه آزمايش و شاهد قرار گرفتند. گروه آزمايش به مدت 10 جلسه 45 دقيقه‌اي در جلسات برنامه ارتقاي سلامت رواني شركت نمودند. سپس از آن‌ها آزمون گرفته شد. براي جمع‌آوري اطلاعات، از مقياس بهزيستي روان‌شناختي Ryff (Psychological well-being scales يا PWS) استفاده گرديد. در نهايت، داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي شامل ميانگين (انحراف معيار) و آزمون MANCOVA در نرم‌افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: ميانگين بهزيستي روان‌شناختي كاركنان ناجا پس از مداخله در پس‌آزمون در گروه آزمايش (18/1 ± 87/11) نسبت به گروه شاهد (04/1 ± 33/6) افزايش نشان داد (01/0 > P). نتيجه‌گيري: برنامه‌هاي ارتقاي سلامت رواني فردي- اجتماعي، مي‌تواند به عنوان مداخله مناسبي در جهت افزايش بهزيستي روان‌شناختي كاركنان انتظامي به كار گرفته شود.

Aim and Background: In terms of the inherent characteristics of the military career, law enforcement personnel as human resources of NAJA (Law Enforcement Force of the Islamic Republic of Iran) organization face multiple occupational issues; and as a result, they are more exposed to psychological vulnerability than other employees. The purpose of this study was to determine the effect of promoting individual and social mental health on psychological well-being of law enforcement personnel in Tabriz, Iran. Methods and Materials: This study was a semi-experimental research with pre- and post-test design and control group. The statistical population consisted of the law enforcement personnel of Tabriz in 2017. Of them, 30 people were selected by purposeful sampling method and divided into experimental and control groups. The experimental group participated in mental health promotion program for 10 sessions of 45 minutes. Then, they were tested. Ryff’s Scale of Psychological Well-being (SPWB) was used to collect data. Data were analyzed using descriptive methods including mean, standard deviation (SD), and multivariate analysis of covariance (MANCOVA) through SPSS software. Findings: The mean of psychological well-being in NAJA staff after intervention in post-test was increased in the experimental group (11.87 ± 1.18) compared to the control group (6.33 ± 1.04), (P < 0.01). Conclusions: The study showed that individual-social mental health promotion program can be used as an appropriate intervention for increasing the psychological well-being of law enforcement personnel.