مدل‌ علي درگيري تحصيلي: نقش حمايت تحصيلي و خود تنظيمي تحصيلي

درگيري تحصيلي به عنوان يكي از موضوعات مهم در حوزه روان شناسي در سال هاي اخير ذهن پژوهشگران اين حيطه را به خود مشغول ساخته است. پژوهش حاضر، با هدف بررسي رابطه ي حمايت تحصيلي با درگيري تحصيلي با واسطه گري خود تنظيمي تحصيلي انجام شد. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري شامل دانش‌آموزان شهرستان سپيدان بود. به اين منظور 292 دانش‌آموز دوره متوسطه شهرستان سپيدان (115پسر و 177 دختر) با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند و مقياس هاي حمايت تحصيلي ساندز و پلانكت، درگيري تحصيلي ريو و تسينگ و خودتنظيمي تحصيلي بوفارد و همكاران را تكميل نمودند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار AMOS و در قالب الگوي معادلات ساختاري (SEM) تحليل شدند. نتايج تحليل داده‌ها نشان داد، مدل اين پژوهش از برازش مناسبي برخوردار است. با توجه به يافته ها، حمايت تحصيلي و خود تنظيمي تحصيلي اثر مستقيم و مثبت بر درگيري تحصيلي داشتند. همچنين حمايت تحصيلي اثر مستقيم و مثبت بر خودتنظيمي تحصيلي داشت. نتايج آزمون بوت استراپ نيز حاكي از آن بود كه خودتنظيمي تحصيلي، نقش واسطه اي در رابطه حمايت تحصيلي با درگيري تحصيلي دارد. به اين معنا كه حمايت تحصيلي با واسطه گري خود تنظيمي تحصيلي، درگيري تحصيلي را به صورت مثبت پيش بيني مي كند. بر اين اساس مي توان گفت منابع حمايتي مي توانند با ارتقاء سطح خود تنظيمي فراگيران، موجب اشتياق و بهبود عملكرد تحصيلي شوند.