مدل‌سازي معادلات ساختاري ميل به طلاق بر اساس متغيرهاي سيستمي(مثلث‌سازي، رابطه با همسر) و متغيرهاي روان‌شناختي (توافق‌پذيري و شيوه‌هاي كنترل) و متغير اجتماعي (نحوه گذراندن اوقات فراغت) مادران شهر اصفهان

هدف از پژوهش حاضر مدل‌سازي معادلات ساختاري ميل به طلاق بر اساس متغيرهاي سيستمي(مثلث‌سازي، رابطه با همسر) و متغيرهاي روان‌شناختي (توافق‌پذيري و شيوه‌هاي كنترل) و متغير اجتماعي (نحوه گذراندن اوقات فراغت) مادران شهر اصفهان بود كه در سال 9594 بررسي شد. نمونه آماري شامل 320 نفر از مادران دانش‌آموز شهر اصفهان بود كه به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب شدند. جهت اندازه‌گيري متغيرهاي پژوهش از پرسشنامه ميل به طلاق روزلت جانسون و مورو (1986)، مثلث‌سازي يوسفي و بهرامي (1394)، رابطه با همسر اولسون (2004)، مرزبندي يوسفي و بهرامي (1394)، شخصيت پنج عاملي NEOPIR، صبح ‌ترجيحي عصر ترجيحي يوسفي (1394)، شيوه‌هاي كنترل يوسفي و بهرامي(1394) و نحوه گذران اوقات فراغت يوسفي و باقري (1394) استفاده شد. داده‌هاي گردآوري شده به كمك آزمون‌هاي همبستگي پيرسون، رگرسيون گام به گام، تحليل عاملي تأييدي و مدل‌سازي معادلات ساختاري تحليل شد. نتايج نشان داد كه رابطه با همسر، مثلث‌سازي، شيوه‌ كنترل هيجان‌مدار، توافق‌پذيري و اوقات فراغت از نوع سرگرمي قدرت پيش‌بيني متغير ميل به طلاق را دارد، متغيرهاي مذكور پس از تحليل عامل تأييدي وارد مدل‌سازي معادلات ساختاري شدند و ساير متغيرها از مدل حذف شدند. نتايج نشان داد مدل معادلات ساختاري ميل به طلاق بر اساس مثلث‌سازي، رابطه با همسر، توافق‌پذيري، شيوه كنترل هيجان‌مدار، و اوقات فراغت از نوع سرگرمي از شاخص‌هاي برازش قابل‌قبول برخوردار است. با توجه به اين يافته‌ها مي‌توان نتيجه گرفت بين مثلث‌سازي، رابطه با همسر، توافق‌پذيري، شيوه‌هاي كنترل و اوقات فراغت از نوع سرگرمي با ميل به طلاق رابطه عليوجود دارد.