تاثير سرعت انجام آزمون بر انديس خراش سورشار در كاني هاي نرم تا سخت

در حال حاضر، بخش عمدهاي از فضاهاي زيرزميني عمراني و معدني به وسيله دستگاه هاي حفاري مكانيزه اي چون TBM ها حفر مي شوند. فرآيند برش و حفر سنگ، شامل تماس هايي تكراري ميان سنگ و ابزارهاي برنده متحرك است. اين امر باعث بوجود آمدن انواع متفاوتي از آسيب ها روي ابزارهاي برنده مي گردد. شناخت كامل شرايط زمين شناسي و ژئوتكنيكي و به خصوص ويژگي هاي خراشنده زمين، يكي از پارامترهاي مهم در تخمين عمر ابزارهاي برنده، هزينه ها و كارآيي عمليات حفاري مكانيزه است. روند عمومي به كار رفته براي ارزيابي قدرت خراشندگي سنگها، اجراي آزمايش و اندازه گيري ميزان سايش مواد به كار رفته در آزمايش است. آزمون خراش سورشار يكي از ساده ترين روش هاي تعيين قدرت خراشندگي سنگ هاست كه در سرتاسر جهان، به طور گستردهاي براي تخمين عمر ابزارهاي برنده مورد استفاده در TBM ها به كار مي رود. مطالعات زيادي در مورد تاثير پارامترهاي مختلف زمين شناسي و تكنيكي بر نتايج آزمون سورشار انجام شده اند. اما تاكنون مطالعه دقيقي روي تاثير سرعت حركت نسبي ميان پين و نمونه سنگي بر نتايج انديس خراش سورشار انجام نشده است. در مطالعه حاضر، با استفاده از مدل جديدي از دستگاه آزمايش سورشار، آزمون هايي با سرعت هاي متفاوت و كنترل شده، روي هفت نمونه تك كاني با سختي موس متفاوت انجام شد. نتايج نشان دادند كه سرعت حركت نسبي ميان پين و نمونه آزمايش، در انديس خراش سورشار به دست آمده موثر است. نتايج همچنين نشان دادند كه سختي نمونه ها و پين هاي مورد استفاده نيز در چگونگي ارتباط ميان انديس خراش سورشار و سرعت اجراي آزمايش تاثير گذار است.