بررسي تأثير نوع و غلظت نمك بر كارآيي جذب سوپرجاذب

در اين پژوهش از دو نوع سوپر جاذب با نام آكوازورب و استاكوزورب و چهار نوع نمك شامل سولفات سديم، كلريد پتاسيم، كلريد كلسيم و كلريد سديم در سه غلظت 0.005، 0.05 و 0.1 مولار استفاده شد. نتايج به دست آمده نشان داد در ابتداي آزمايش، ظرفيت جذب آب آكوازورب بيشتر از استاكوزورب مي باشد و عموما بعد از 30 الي 45 دقيقه، ظرفيت جذب ستاكوزورب در مقايسه با آكوازورب افزايش مي يابد. نمك هاي  و  در همه غلظت ها به ترتيب كمترين و بيشترين تأثير را در كاهش جذب نسبت به محلول شاهد براي هر دو سوپرجاذب آكوازورب و استاكوزورب داشتند. سرعت جذب نيز در تمامي محلول ها با گذشت زمان كاهش يافت. همچنين افزايش غلظت محلول ها نيز باعث كاهش سرعت جذب گرديد. در تمامي محلول ها، در دقايق ابتدايي آزمايش، كاهش سرعت جذب توسط آكوازورب در مقايسه با استاكوزورب كمتر بود. در مورد شوري محلول ها پس از جذب آب توسط سوپرجاذب ها نيز در همه غلظت ها براي آكوازورب رابطه   برقرار است. اما در مورد استاكوزورب، روند ثابتي در غلظت هاي مختلف محلول ها مشاهده نگرديد. بر اساس نتايج حاصل شده، با توجه به سرعت جذب بيشتر آكوازورب نسبت به استاكوزروب در دقايق ابتدايي، در مناطقي كه بارندگي ها به صورت رگباري و با مدت زمان تداوم كمتر از 30 دقيقه رخ مي دهد و نيز در مناطق عمده كشت ديم، كاربرد سوپرجاذب آكوازورب توصيه مي گردد. همچنين با توجه به نتايج جذب در 24 ساعت و بالا بودن ظرفيت جذب استاكوزورب در مقايسه با آكوازورب، كاربرد استاكوزورب در شرايط كشت آبي توصيه مي گردد.