يك روش كارآمد براي انتخاب مسير قابل اعتماد مقيد در شرايط عدم قطعيت

در يك شبكه خطوط مواصلاتي كه احتمال مسدود شدن برخي از مسيرها وجود دارد انتخاب يك مسير قابل اعتماد، به اين معنا كه احتمال برقراري آن بسيار بالا باشد، يك مساله مهم و كاربردي است. اهميت و ضرورت اين مساله در شرايط بحراني مانند حوادث طبيعي، سيل و زلزله بسيار پررنگ است. در مساله مسير قابل اعتماد برقراري يا مسدود شدن هر يك از راه هاي مواصلاتي روي يك شبكه در شرايط بحراني، يك پارامتر غير قطعي است كه احتمال آن تخمين زده مي شود و بين همه مسيرهايي كه دو نقطه مشخص را به هم متصل مي كنند، مسيري كه بيش ترين احتمال برقراري يا بقا را دارد، برگزيده مي شود. از آن جا كه تصميم گيري درباره انتخاب مسيرها وابسته به عوامل ديگري مانند مسافت، هزينه يا مدت زمان طي مسير نيز مي باشد، هر كدام از اين شاخص ها را مي توان در قالب قيودي به مساله اضافه كرد. براي مدل سازي مساله ابتدا با در نظر گرفتن احتمال بقاي هر كمان مسير قابل اعتماد به اين صورت تعريف مي شود كه حاصل ضرب احتمال بقاي كمان هاي آن بيشينه و تا حد امكان به يك نزديك باشد. سپس براي خطي سازي حاصل ضرب احتمالات از تابع لگاريتم استفاده شده و مدل مساله به فرم مدل كوتاه ترين مسير مقيد تبديل مي شود. در انتها براي حل مدل ارايه شده الگوريتمي ارايه شده است كه در هر تكرار با استفاده از برش هاي منطقي، مسيرهاي غير بهينه به دست آمده، حذف و به جواب بهين نزديك تر مي شود. نتايج حاصل از پياده سازي اين روش روي شبكه هاي مختلف با ساختار و اندازه هاي متفاوت نشان مي دهد كه الگوريتم ارايه شده قادر است در مدت زمان كمي به مسيري دست يابد كه با احتمال بالايي مي توان انتظار داشت كه در شرايط بحراني برقرار مي ماند و مسافت آن از حد تعيين شده بيش تر نيست.