جايگاه منظر در برنامه ريزي و طراحي جاده ها

تغيير ساختارهاي اجتماعي، افزايش جمعيت شهرنشيني، اهميت نقش جاده‌ها در ارتقا اقتصاد و كيفيت زندگي امروزه شهروندان از سويي و مسائلي چون توسعه پايدار و مقابله با تغييرات جهاني آب و هوايي از سوي ديگر ضرورت بهينه‌سازي طراحي جاده‌هاي بين‌شهري را دوچندان نموده است. اين ملاحظات موجب تغيير تدريجي ماهيت تك‌بعدي راه‌ها به عناصري چندبعدي شده كه تحولات زيادي را در رويكردهاي برنامه‌هاي استراتژيك جاده‌ها به همراه داشته است. چهار رويكرد رايج در برنامه‌هاي مرتبط با  طراحي جاده‌ها نشان مي‌دهد كه در طول چند دهه گذشته نقش منظر در برنامه‌ريزي‌ها گسترش‌يافته است و رويكرد مكان‌سازي و مشاركت با ساكنين و منتفعان طرح درحال‌توسعه روزافزون است. اين در حالي است كه معيارهاي بهينه‌سازي طراحي براي جابه‌جايي كالا باارزش‌هاي طراحي براي ارتقا تجربيات بصري انسان‌ها از مسير، كاملاً در تضاد با يكديگر قرار داشته و چالش‌هاي فراواني در ساماندهي چندبعدي جاده‌هاي بين‌شهري به همراه داشته است.