تجديد حيات شهري با رويكرد فرهنگي

مقوله تجديد حيات امري است كه در دوران پسامدرن به ‌شدت مورد توجه قرار گرفته است. بررسي كنشگرهاي گوناگون تجديد حيات، نظير اقتصاد، فرهنگ، مسكن و غيره موضوع بسياري از پژوهش‌هاي صورت گرفته در اين حوزه است. تجديد حيات مبتني‌بر فرهنگ كه يكي از رايج‌ترين رويكردهاي تجديد حيات در جوامع امروزي است، طيف وسيعي از اقدامات و فعاليت‌ها را در برمي‌گيرد. ازجمله مهم‌ترين آنها مي‌توان به مقوله پاتوق‌هاي فرهنگي اشاره كرد كه موضوع واكاوي اين گزارش است. بسياري از مكان‌هاي با هويت تاريخي‌فرهنگي كه به دلايل گوناگون دچار كم‌توجهي و فرسودگي شده‌اند، مي‌توانند مخاطب اين‌گونه از تجديد حيات قرار گيرند. ازآنجاكه سايت‌هاي فرهنگي به عنوان يك «مكان» شناخته مي‌شوند، ضروري است براساس مؤلفه‌هاي يك مكان موفق نيز سنجيده شوند. در اين مقاله نخست با مروري اجمالي موضوع تجديد حيات فرهنگي و پاتوق‌هاي آن بررسي شده و آنگاه معيار و سنجه‌هاي ارزيابي يك پاتوق فرهنگي مطلوب در قالب چارچوب نظري تحقيق ييان مي‌شود. به نظر مي‌رسد عوامل رونق‌بخش به فعاليت در بعد عملكردي نظير كاربري‌هاي متنوع و خلاقانه با رويكرد ارتقاء فرهنگ و اقتصاد و همچنين مؤلفه‌هاي كالبدي در هر دو بعد زيبايي‌شناسانه و عملكردي در راستاي بهبود كيفيت مكان، بيشترين تأثير را در مكان‌سازي پاتوق‌ها دارند. آزمون اين سنجه‌ها، از طريق پياده‌سازي مدل در مجموعه موزه‌هاي وين كه به عنوان يك مصداق عملي موفق و اجراشده شناخته مي‌‌شود، صورت مي‌گيرد. در نتيجه مجموعه موزه‌ها به عنوان يك پاتوق فرهنگي با اعتبار و شهرت جهاني تحليل و جنبه‌هاي مثبت و منفي آن بيان مي‌شود، تا الگوهاي به‌ كار رفته در آن به عنوان راهكار در ساير پاتوق‌هاي فرهنگي نيز به‌ كار رود.