ارتباط بين بشردوستي شركتي و كارايي سرمايه گذاري با تاكيد بر مالكيت سرمايه گذاران نهادي

مطابق تئوري ارزش آفريني، هدف شركت افزايش ثروت سهامداران و توجه به منافع ذيفنعان است. يكي از عناصري كه موجب ارزش آفريني مي‌شود، توجه به اقدامات بشردوستانه است. به طوري كه انجام اين اقدامات موجب ارائه تصوير مطلوب از شركت مي‌گردد و ممكن است بر عملكرد و نحوه سرمايه‌گذاري تاثير داشته باشد. از اين رو، هدف پژوهش حاضر بررسي ارتباط بين بشردوستي شركتي و كارايي سرمايه‌گذاري با تاكيد بر مالكيت سرمايه‌گذاران نهادي در شركت‌هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. بدين ترتيب تعداد 90 شركت براي دوره زماني 13961389 انتخاب گرديد. براي اندازه‌گيري بشردوستي از كمك‌هاي اهدايي و جهت سنجش كارايي سرمايه‌گذاري از مدل ارائه شده بر اساس محيط سرمايه‌گذاري ايران استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها و آزمون فرضيه‌ها از الگوي رگرسيون چند متغيره استفاده شده است. نتايج نشان داد كه بين بشردوستي شركتي و كارايي سرمايه‌گذاري ارتباط مثبت و معني‌داري وجود دارد. بدين معنا كه فعاليت‌هاي بشردوستانه منجر به كاهش عدم تقارن اطلاعاتي و افزايش كارايي سرمايه‌گذاري مي‌شود. همچنين به دليل نقش نظارتي سرمايه‌گذاران نهادي، ارتباط بين بشردوستي شركت و كارايي سرمايه‌گذاري در محيطي با سرمايه‌گذاران نهادي بررسي شد. نتايج نشان داد كه سرمايه‌گذاران نهادي تاثير مثبتي بر رابطه بشردوستي شركتي و كارايي سرمايه‌گذاري دارد. به طوري كه در محيط نظارتي بالا، اقدامات بشردوستانه منجر به سرمايه‌گذاري مطلوب مي‌شود.