مدل سازي تغييرات شاخص سبزينگي پوشش گياهي با بارش هاي جوي در منطقه زاگرس

ارزيابي ارتباط كمي بين الگوي پوشش گياهي و عناصر اقليمي يكي از كاربردهاي سنجش از دور در مقياس جهاني و منطقه اي مي باشد. مطالعه بارندگي يك منطقه و اثرات مخرب يا مفيدي كه بر جا مي گذارد، شرايط را براي برنامه ريزي و حفظ و حراست از آن محيط، مديريت بهتر خاك و شناخت وضعيت پوشش گياهي فراهم مي كند.بارش پديده اي است اقليمي كه مقدار آن در مكان پيوسته تغيير مي كند. براي انجام اين تحقيق از داده هاي بارش روزانه 36 ايستگاه اقليمي منطقه زاگرس در بازه ي زماني 2000 تا 2010 ميلادي و تصاوير ماهواره MODIS و TRMM استفاده گرديد. به همين منظور براي رسيدن به نتيجه مطلوب، منطقه مورد مطالعه را به سه قسمت، منطقه داراي سبزينگي حداكثر، متوسط و حداقل تقسيم شده است. با توجه به اين كه بيشترين تراكم سبزينگي در ايران در ماه مي مي باشد، اخذ و بررسي تصاوير ماهواره اي به نحوي بوده است كه، محصولات 16 روزه پوشش گياهي تمام روزهاي ماه مي را پوشش دهند و بتوان به برآورد درستي رسيد و بر اساس آن نيز روزهاي بارشي همان بازه زماني ( 23 آوريل تا 9 ژوئن) انتخاب گرديده است. سپس براي هر دوره 16 روزه با دوره زماني 11 سال يك ميانگين بدست آورده كه در مجموع براي هر فاكتور سه تصوير براي هر 16 روزه مطالعه گرديد. نتايج بررسي ها نشان ميدهد كه مناطق با بارش بيشتر داراي سبزينگي بيشتري بوده و در بيشتر موارد تغييرات مكاني بارش باعث تغيير در ميزان ميانگين سبزينگي شده و همچنين شبيه سازي داده هاي بارش ماهواره اي با سبزينگي نسبت به بارش ايستگاهي سبزينگي بالاتري را پيش بيني مي كند.