توسعه‌ گردشگري زمين هاي حاشيه‌ درياچه‌ سد زاينده رود شهرستان چادگان

نوع جديدي از گردشگري يعني بوم گردي بر پايۀ توانمندي هاي محيطي و منابع طبيعي مي تواند، علاوه بر افزايش روند توسعۀ اقتصادي و اشتغال در بخش هاي مختلف، همزمان شرايطي را به وجود آورد كه افزون بر حفظ بافت فرهنگي و احترام به سنن و رسوم جامعۀ ميزبان، در كنار فعاليت هاي ديگر اجتماعي، اقتصادي، امكان رسيدن به رشد نظاممند براي كشور و جوامع فراهم آيد. در اين ميان زمين هاي حاشيۀ سد زاينده رود به دليل وسعت و تنوع محيط جغرافيايي و از نظر برخورداري از تنوع زيست محيطي و جاذبه هاي متعدد گردشگري، يكي از مراكز مهم بوم گردي در شهرستان چادگان استان اصفهان است. هدف اين مقاله معرفي ظرفيت هاي بوم گردي اين منطقه، تشريح اهميت آنها، ضرورت حفظ و نگهداري، برنامه ريزي و سرمايه گذاري روي آنهاست. روش تحقيق توصيفي - تحليلي و از نظر هدف كاربردي است. ابزار گرد آوري اطلاعات اسنادي، كتابخانه اي، مشاهدۀ ميداني و پرسشنامه بود و تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از مدل سوات انجام شد. نتايج نشان مي دهد كه در منطقه درياچۀ سد زاينده رود 15 نقطۀ قوت، 22 نقطۀ ضعف داخلي، 17 فرصت و 8 تهديد خارجي وجود دارد كه پس از بررسي تأثيرات متقابل آنها بر يكديگر راهبرد متناسب به دست آمد.