مؤلفه‌هاي لذت‌بري سعادت‌نگر بر اساس منابع اسلامي: تدوين يك مدل مفهومي

درباره آنچه براي مردم احساس شادكامي و سعادتمندي مي‌آورد رويكردهاي مختلفي وجود دارد. اين موضوع از ديرباز موردتوجه انديشمندان، فلاسفه و روان‌شناسان بوده است. پژوهش حاضر با هدف تدوين مدل مفهومي لذت‌بري سعادت‌نگر بر اساس متون اسلامي (قرآن و حديث) انجام شد. در اين پژوهش، به‌منظور تحليل مؤلفه‌هاي مفهومي لذت‌بري و سعادت‌نگري از جملات توصيفي- تبييني متون اسلامي (قرآن و حديث) از روش تحليل محتوا و به‌منظور تبيين ساختار مفهومي لذت‌بري سعادت‌نگر از روش معناشناسي زباني استفاده شد. بدين منظور، به‌واسطه واژگان و مفاهيم جمع‌آوري شده در حوزه معنايي لذت‌بري و سعادت‌نگري، جملات توصيفي- تبييني مرتبط با موضوع در متون اسلامي جستجو و انتخاب شدند. براي تعيين مؤلفه‌هاي مفهومي نيز عمليات مقوله‌بندي و مفهوم‌سازي بر مضمون‌هاي اصلي متون انتخاب‌شده انجام شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد ساختار مفهومي لذت‌بري سعادت‌نگر بر اساس متون اسلامي بر چهار مؤلفه اصلي شامل تجربه لذت (در قلمرو لذت‌هاي مادي، روان‌شناختي و معنوي)، هشياري در لذت‌بري، جهت‌گيري سعادت‌نگر در لذت‌بري و فرآيندهاي دستيابي به سعادت مبتني است.