بدون برابري، مبارزه براي آزادي به ظلم و ستم بدل شده

Without equality the struggle for freedom is reverted into oppression

مسئله اين است كه چگونه ايده‌ها و ايدئولوژي‌ها در راستاي آزادسازي مردم از بدبختي و سركوبي در لواي آزادي به سركوب مبدل شده‌اند. علت آن تقليل برابري به يك مفهوم كمي بوده كه ديرزماني پيش نقطه عطفي در تاريخ جهان به شمار مي‌رفت اما در نهايت به چنان نابرابري ناخوشايندي بديل شد كه ساختار اجتماعي جوامع غربي رو به اضمحلال گذاشته و نهضت‌هاي استبدادي و پوپوليستي رجحان يافته و هبوط ارزش‌هايمان ديگر نمي‌تواند ناديده گرفته شود. بحران نظم جهاني (نو) - ليبرال از حاشيه‌ها به مركز بازگشته است. براي مدت‌هاي مديدي تصورمان اين بود كه كه برابري مطلق يا كمي مدرن، مفهوم پيشين آريستوكراتيك برابري متناسب را لغو مي‌كند. در حالي كه در خاتمه اين گونه برداشت از برابري نوعي نقطه كوري را در ادراك ما ايجاد كرد - مثال برجسته، توماس جفرسون است كه شأن همه افراد را در اعلاميه استقلال آمريكا تعريف كرده و در عمل از اينكه اين ارزش با اقدامات برده‌داري خود مغايرت داشت غافل بود. بنابراين، برابري متناسب را با قدمت ارسطو دوباره تطبيق مي‌دهيم، اما از مفهوم اشرافي‌اش با تعادل آن با تناسب معكوس تجاوز مي‌كنيم؛ بنابراين پيشنهاد مي‌كنيم كه عدالت به عنوان يك ترازوي مقياس بين آزادي و برابري لحاظ شود.

The problem is how ideas and ideologies intended to liberate the peoples from misery and oppression were reversed into oppression just in the name of freedom. The reason is the reduction of equality to a numerical concept, which was a milestone in world history but finally ended up in obscene inequalities to such an extent, that the social fabric of the Western societies is dissolving, far-right and populistic movements are gaining momentum and the corruption of our values can no longer be ignored. The crisis of the (neo)-liberal world order is returning from the margins to the center. For too long we thought that modern absolute or numerical equality would supersede the former aristocratic concept of proportional equality. But in the end this understanding of equality created a kind of blind spot in our perception – a prominent example is Thomas Jefferson who included the dignity of all people into the American declaration of independence and was virtually blind to realizing that this value contradicted his own practice of possessing slaves. Therefore we re-invent proportional equality in the footsteps of Aristotle, but transgress his aristocratic concept by balancing it with reversed-proportionality – we propose therefore to understand justice as a pair of scales between freedom and equality.