كليدواژه :
نمايشگاه‌هاي استعماري , برده‌داري , كرامت انساني , كيفرماني
چكيده فارسي :
امروزه ايده برگزاري نمايشگاه‌هاي استعماري، كه در آن مردم بومي سرزمين‌هاي فرامنطقه‌اي مي‌توانند عادت‌هاي قومي خود را در مقابل مخاطبان اروپايي نشان دهند، ممكن است ما را دچار انزجاركند. اما در دهه 20 و 30 قرن گذشته، سازماندهي نمايشگاه‌هاي استعماري با اين هدف بود كه بوميان كشور متروپوليتن چقدر عقب مانده بودند و اينكه به لطف اربابان سفيد خود مي‌توانستند از تاريكي و جهل بيرون بيايند. اين تلاش استعماري گاهي با انگيزه‌هاي خوب انجام مي‌شد، اما گاه چيزي جز غارت و حرص و آزار نبود. نشاني از امپرياليسم نژادي و خود برتري، و بازيگران آن (از بالا به پايين) مقامات دولتي بودند، مهاجران سفيدپوست (عمدتا كشاورزان)، جوامع مذهبي و طيف گسترده‌اي از مردم عجيب و غريب، مانند تجار، قاچاقچيان، ماجراهاي اينديانا جونز و پسران بي‌پروا. همه آنها نقاشي زنده‌اي از برتري نژادي غربي بر مردم محلي استعمار داشتند.
در اين مقاله قصد داريم بررسي كنيم كه: 1. واكنش جامعه بين‌الملل (در صورت وجود) تا زماني كه اين نمايشگاه‌ها برگزار شد و نهادهاي بين‌المللي (به طور قابل توجهي جامعه ملل و سازمان بين‌المللي كار) چه بود و چه مي‌توانستند انجام دهند. اساسا براي پايان دادن آن با چه ابزارهاي حقوقي روبه رو شوند. 2. در نوع خاصي از تكاليف قراردادي، كه امروزه قوانين مي‌توانند از سوي سازمان‌هاي بين‌المللي قابل اجرا باشند و يا مجاز به پيگرد شماري از جنايات باشند، كدام جنايات را مي‌توان به شيوه كيفري دنبال كرد.
چكيده لاتين :
Nowadays the idea of celebrating colonial fairs, where native
peoples of the overseas territories could perform their ethnic habits in
front on an European audience (who besides had payed for it), could
seems nasty to us, disgusting or even more a crimen of slavery, but
along side the 20s and the 30s of the last century, organised colonial
fairs were at its hight to show to metropolitan populations and other
Western country audiences, which were the benefits furnised to the
natives by the Metropolitan country, and at the same time, how lucky
those backward native peoples were, who thanks to their white
masters, could be taken out from the darkness of the ignorance. This
colonial effort, was sometimes carried out in good faith, but others it
was no any other thing but looting, and greediness, a demonstration of
racial imperialism and self-sufficiency, whose actors were (from the
top to the bottom) governments officials, white settlers (mainly
farmers), religious communities and a wide panoplia of bizarre people,
such as traders, smugglers, Indiana Jones´ adventures and prodigal
sons. All of them represented a vivid fresco of Western racial
superiority over the colonized local people.
In this paper we are going to examinate which was: 1st). the reaction of
the International Community (if any) by the time those fairs were hold,
and which international institutions ( remarkably the League of the
Nations and the International Labour Organization) could have faced
such degrading spectacle, and hence its legal tools to put an end to it,
2nd.) in a sort of contrafactual exercise, which one could be the
enforceable law today, applicable by the international bodies, entitled
to prosecute such crimes,and which crimes could be fitted (or penal
types) into such behaviours.
