مدل سازي زماني- مكاني سطح تراز آب‌هاي زيرزميني دشت جاسك طي سال‌هاي 1376 الي 1392

بهره‌برداري بي‌رويه از منابع آب‌هاي زيرزميني در سال‌هاي اخير باعث بروز مشكلات جدي در كشور شده است. تراز آب‌ زير‌زميني متغيري است كه در طول زمان و مكان متغير است؛ بنابراين مي‌توان آن را به‌عنوان يك مجموعه داده‌ زماني مكاني در نظر گرفت. هدف اين پژوهش، مدل‌سازي زمانيمكاني تغييرات تراز آب زيرزميني دشت جاسك طي سال‌هاي 1376 الي 1392 و بررسي روند تغييرات آن است. ابتدا براساس روش زمين‌آماري كريجينگ و روش جبري توابع پايه شعاعي (RBF) درون‌يابي از سطح تراز آب صورت گرفته و سپس ميزان خطاي مدل‌ها با استفاده از آماره‌هاي MBE، MAE و RMSE ارزيابي شده است. يافته‌ها حاكي از آن است كه روش كريجينگ در مقايسه با روش RBF با خطاي كمتري سطح تراز آب‌هاي زيرزميني در محدوده مورد مطالعه را برآورد كرده است؛ بنابراين با استفاده از روش كريجينگ براي هر دوره‌ زماني يك نقشه از سطح تراز آب ايجاد شد كه در فرايند رونديابي زماني مكاني مورد استفاده واقع شد. براي رونديابي تغييرات از روند خطي R2 و همچنين روند منكندال استفاده شده است. نتايج آماره R2 حاكي از نوسان چشم‌گير تغييرات تراز آب بوده است. همچنين نتايج آزمون منكندال نشان داد كه در حاشيه شمال شرقي تا شمال غربي روندي كاهشي با شدت بالا و نزديك به 1 وجود داشته است. به‌طوركلي، در بخش‌هاي مختلف محدوده مطالعاتي روند‌ تغييرات داراي الگوي خاص و معناداري است.